เมนู

4. เวปจิตฺติสุตฺตวณฺณนา

[250] จตุตฺเถ เวปจิตฺตีติ โส กิร อสุรานํ สพฺพเชฏฺฐโกฯ เยนาติ นิปาตมตฺตํ นฺติ จฯ กณฺฐปญฺจเมหีติ ทฺวีสุ หตฺเถสุ ปาเทสุ กณฺเฐ จาติ เอวํ ปญฺจหิ พนฺธเนหิฯ ตานิ ปน นฬินสุตฺตํ วิย มกฺกฏกสุตฺตํ วิย จ จกฺขุสฺสาปาถํ อาคจฺฉนฺติ, อิริยาปถํ รุชฺฌนฺติฯ เตหิ ปน จิตฺเตเนว พชฺฌติ, จิตฺเตเนว มุจฺจติฯ อกฺโกสตีติ โจโรสิ พาโลสิ มูฬฺโหสิ เถโนสิ โอฏฺโฐสิ โคโณสิ คทฺรโภสิ เนรยิโกสิ ติรจฺฉานคโตสิ, นตฺถิ ตุยฺหํ สุคติ, ทุคฺคติเยว ตุยฺหํ ปาฏิกงฺขาติ อิเมหิ ทสหิ อกฺโกสวตฺถูหิ อกฺโกสติฯ ปริภาสตีติ, ชรสกฺก, น ตฺวํ สพฺพกาลํ ชินิสฺสสิ, ยทา อสุรานํ ชโย ภวิสฺสติ, ตทา ตมฺปิ เอวํ พนฺธิตฺวา อสุรภวนสฺส ทฺวาเร นิปชฺชาเปตฺวา โปถาเปสฺสามีติ อาทีนิ วตฺวา ตชฺเชติฯ สกฺโก วิชิตวิชโย น ตํ มนสิ กโรติ, มหาปฏิคฺคหณํ ปนสฺส มตฺถเก วิธุนนฺโต สุธมฺมเทวสภํ ปวิสติ เจว นิกฺขมติ จฯ อชฺฌภาสีติ ‘‘กิํ นุ โข เอส สกฺโก อิมานิ ผรุสวจนานิ ภเยน ติติกฺขติ, อุทาหุ อธิวาสนขนฺติยา สมนฺนาคตตฺตา’’ติ? วีมํสนฺโต อภาสิฯ

ทุพฺพลฺยา โนติ ทุพฺพลภาเวน นุฯ ปฏิสํยุเชติ ปฏิสํยุเชยฺย ปฏิปฺผเรยฺยฯ ปภิชฺเชยฺยุนฺติ วิรชฺเชยฺยุํฯ ปกุชฺเฌยฺยุนฺติปิ ปาโฐฯ ปรนฺติ ปจฺจตฺถิกํฯ โย สโต อุปสมฺมตีติ โย สติมา หุตฺวา อุปสมฺมติ, ตสฺส อุปสมํเยวาหํ พาลสฺส ปฏิเสธนํ มญฺเญติ อตฺโถฯ ยทา นํ มญฺญตีติ ยสฺมา ตํ มญฺญติฯ อชฺฌารุหตีติ อชฺโฌตฺถรติฯ โคว ภิยฺโย ปลายินนฺติ ยถา โคยุทฺเธ ตาวเทว ทฺเว คาโว ยุชฺฌนฺเต โคคโณ โอโลเกนฺโต ติฏฺฐติ, ยทา ปน เอโก ปลายติ, อถ นํ ปลายนฺตํ สพฺโพ โคคโณ ภิยฺโย อชฺโฌตฺถรติฯ เอวํ ทุมฺเมโธ ขมนฺตํ ภิยฺโย อชฺโฌตฺถรตีติ อตฺโถฯ

สทตฺถปรมาติ สกตฺถปรมาฯ ขนฺตฺยา ภิยฺโย น วิชฺชตีติ เตสุ สกอตฺถปรเมสุ อตฺเถสุ ขนฺติโต อุตฺตริตโร อญฺโญ อตฺโถ น วิชฺชติฯ ตมาหุ ปรมํ ขนฺตินฺติ โย พลวา ติติกฺขติ, ตสฺส ตํ ขนฺติํ ปรมํ อาหุฯ พาลพลํ นาม อญฺญาณพลํฯ