10. รชฺชสุตฺตวณฺณนา

[156] ทสเม อหนํ อฆาตยนฺติ อหนนฺเตน อฆาตยนฺเตนฯ อชินํ อชาปยนฺติ ปรสฺส ธนชานิํ อกโรนฺเตน อการาเปนฺเตนฯ อโสจํ อโสจาปยนฺติ อโสจนฺเตน อโสจาปยนฺเตนฯ อิติ ภควา อธมฺมิกราชูนํ รชฺเช วิชิเต ทณฺฑกรปีฬิเต มนุสฺเส ทิสฺวา การุญฺญวเสน เอวํ จินฺเตสิฯ อุปสงฺกมีติ ‘‘สมโณ โคตโม ‘สกฺกา นุ โข รชฺชํ กาเรตุ’นฺติ จินฺเตสิ, รชฺชํ กาเรตุกาโม ภวิสฺสติ, รชฺชญฺจ นาเมตํ ปมาทฏฺฐานํ, รชฺชํ กาเรนฺเต สกฺกา โอตารํ ลภิตุํ, คจฺฉามิ อุสฺสาหมสฺส ชเนสฺสามี’’ติ จินฺเตตฺวา อุปสงฺกมิฯ อิทฺธิปาทาติ อิชฺฌนกโกฏฺฐาสา ฯ ภาวิตาติ วฑฺฒิตาฯ พหุลีกตาติ ปุนปฺปุนํ กตาฯ ยานีกตาติ ยุตฺตยานํ วิย กตาฯ วตฺถุกตาติ ปติฏฺฐฏฺเฐนวตฺถุกตาฯ อนุฏฺฐิตาติ อวิชหิตา นิจฺจานุพทฺธาฯ ปริจิตาติ สาตจฺจกิริยาย สุปริจิตา กตา อิสฺสาสสฺส อวิราธิตเวธิหตฺโถ วิยฯ สุสมารทฺธาติ สุฏฺฐุ สมารทฺธา ปริปุณฺณภาวนาฯ อธิมุจฺเจยฺยาติ จินฺเตยฺยฯ

ปพฺพตสฺสาติ ปพฺพโต ภเวยฺยฯ ทฺวิตฺตาวาติ ติฏฺฐตุ เอโก ปพฺพโต, ทฺวิกฺขตฺตุมฺปิ ตาว มหนฺโต สุวณฺณปพฺพโต เอกสฺส นาลํ, น ปริยตฺโตติ อตฺโถฯ อิติ วิทฺวา สมญฺจเรติ เอวํ ชานนฺโต สมํ จเรยฺยฯ ยโตนิทานนฺติ ทุกฺขํ นาม ปญฺจกามคุณนิทานํ, ตํ ยโตนิทานํ โหติ, เอวํ โย อทกฺขิฯ กถํ นเมยฺยาติ โส ชนฺตุ เตสุ ทุกฺขสฺส นิทานภูเตสุ กาเมสุ เกน การเณน นเมยฺยฯ อุปธิํ วิทิตฺวาติ กามคุณอุปธิํ ‘‘สงฺโค เอโส, ลคฺคนเมต’’นฺติ เอวํ วิทิตฺวาฯ ตสฺเสว ชนฺตุ วินยาย สิกฺเขติ ตสฺเสว อุปธิสฺส วินยาย สิกฺเขยฺยฯ ทสมํฯ

ทุติโย วคฺโคฯ

3. ตติยวคฺโค