เมนู

สิเวยฺยกทุสฺสยุคกถา

[335] สิเวยฺยกํ นาม อุตฺตรกุรูสุ สิวถิกํ อวมงฺคลวตฺถํฯ ตตฺถ กิร มนุสฺสา มตํ เตน วตฺเถน เวเฐตฺวา นิกฺขิปนฺติ, ตํ ‘‘มํสเปสี’’ติ สลฺลกฺเขตฺวา หตฺถิโสณฺฑกสกุณา อุกฺขิปิตฺวา หิมวนฺตกูเฏ ฐเปตฺวา วตฺถํ อปเนตฺวา ขาทนฺติฯ อถ วนจรกา วตฺถํ ทิสฺวา รญฺโญ อาหรนฺติฯ เอวมิทํ ปชฺโชเตน ลทฺธํฯ สิวิรฏฺเฐ กุสลา อิตฺถิโย ตีหิ อํสูหิ สุตฺตํ กนฺตนฺติ, เตน สุตฺเตน วายิตวตฺถํ เอตนฺติปิ วทนฺติฯ

สมตฺติํสวิเรจนกถา

[336] สิเนเหถาติ กิํ ปน ภควโต กาโย ลูโขติ น ลูโข? ภควโต หิ อาหาเร สทา เทวตา ทิพฺโพชํ ปกฺขิปนฺติ, สิเนหปานํ ปน สพฺพตฺถ โทเส เตเมติ, สิรา มุทุกา กโรติ, เตนายํ เอวมาหฯ ตีณิ อุปฺปลหตฺถานีติ เอกํ โอฬาริกโทสหรณตฺถํ, เอกํ มชฺฌิมโทสหรณตฺถํ, เอกํ สุขุมโทสหรณตฺถํฯ นจิรสฺเสว ปกตตฺโต อโหสีติ เอวํ ปกตตฺเต ปน กาเย นาครา ทานํ สมฺปาเทสุํฯ ชีวโก อาคนฺตฺวา ภควนฺตํ เอตทโวจ – ‘‘ภควา อชฺช นาครา ตุมฺหากํ ทานํ ทาตุกามา, มา อนฺโตคามํ ปิณฺฑาย ปวิสถา’’ติฯ มหาโมคฺคลฺลานตฺเถโร จินฺเตสิ – ‘‘กุโต นุ โข อชฺช ภควโต ปฐมํ ปิณฺฑปาโต ลทฺธุํ วฏฺฏตี’’ติฯ ตโต จินฺเตสิ – ‘‘โสโณ เสฏฺฐิปุตฺโต เขตฺตปริกมฺมโต ปฏฺฐาย อญฺเญหิ อสาธารณานํ ขีโรทกเสจนสํวทฺธานํ คนฺธสาลีนํ โอทนํ ภุญฺชติ, ตโต ภควโต ปิณฺฑปาตํ อาหริสฺสามี’’ติ อิทฺธิยา คนฺตฺวา ตสฺส ปาสาทตเล อตฺตานํ ทสฺเสสิฯ โส เถรสฺส ปตฺตํ คเหตฺวา ปณีตํ ปิณฺฑปาตํ อทาสิฯ เถรสฺส จ คมนาการํ ทิสฺวา ‘‘ภุญฺชถ ภนฺเต’’ติ อาหฯ เถโร ตมตฺถํ อาโรเจสิ ‘‘ภุญฺชถ ภนฺเต, อหํ อญฺญํ ภควโต ทสฺสามี’’ติ เถรํ โภเชตฺวา คนฺเธหิ ปตฺตํ อุพฺพฏฺเฏตฺวา ปิณฺฑปาตสฺส ปูเรตฺวา อทาสิ, ตํ เถโร อาหริตฺวา ภควโต อทาสิฯ

ราชาปิ โข พิมฺพิสาโร ‘‘อชฺช ภควา กิํ ภุญฺชิสฺสตี’’ติ วิหารํ อาคนฺตฺวา ปวิสมาโนว ปิณฺฑปาตคนฺธํ ฆายิตฺวา ภุญฺชิตุกาโม อโหสิ