5. สญฺจริตฺตสิกฺขาปทวณฺณนา

[296] เตน สมเยน พุทฺโธ ภควาติ สญฺจริตฺตํฯ ตตฺถ ปณฺฑิตาติ ปณฺฑิจฺเจน สมนฺนาคตา คติมนฺตาฯ พฺยตฺตาติ เวยฺยตฺติเยน สมนฺนาคตา, อุปาเยน สมนฺนาคตา อุปายญฺญู วิสารทาฯ เมธาวินีติ เมธาย สมนฺนาคตา, ทิฏฺฐํ ทิฏฺฐํ กโรติฯ ทกฺขาติ เฉกาฯ อนลสาติ อุฏฺฐานวีริยสมฺปนฺนาฯ ฉนฺนาติ อนุจฺฉวิกาฯ

กิสฺมิํ วิยาติ กิจฺฉํ วิย กิเลโส วิย, หิริ วิย อมฺหากํ โหตีติ อธิปฺปาโยฯ กุมาริกาย วตฺตุนฺติ ‘‘อิมํ ตุมฺเห คณฺหถา’’ติ กุมาริกาย การณา วตฺตุํฯ

อาวาหาทีสุ อาวาโหติ ทารกสฺส ปรกุลโต ทาริกาย อาหรณํฯ วิวาโหติ อตฺตโน ทาริกาย ปรกุลเปสนํฯ วาเรยฺยนฺติ ‘‘เทถ โน ทารกสฺส ทาริก’’นฺติ ยาจนํ, ทิวสนกฺขตฺตมุหุตฺตปริจฺเฉทกรณํ วาฯ

[297] ปุราณคณกิยาติ เอกสฺส คณกสฺส ภริยาย, สา ตสฺมิํ ชีวมาเน คณกีติ ปญฺญายิตฺถ, มเต ปน ปุราณคณกีติ สงฺขํ คตาฯ ติโรคาโมติ พหิคาโม, อญฺโญ คาโมติ อธิปฺปาโยฯ มนุสฺสาติ อุทายิสฺส อิมํ สญฺจริตฺตกมฺเม ยุตฺตปยุตฺตภาวํ ชานนกมนุสฺสาฯ

สุณิสโภเคนาติ เยน โภเคน สุณิสา ภุญฺชิตพฺพา โหติ รนฺธาปนปจาปนปอเวสนาทินา, เตน ภุญฺชิํสุฯ ตโต อปเรน ทาสิโภเคนาติ มาสาติกฺกเม เยน โภเคน ทาสี ภุญฺชิตพฺพา โหติ เขตฺตกมฺมกจวรฉฑฺฑนอุทกาหรณาทินา, เตน ภุญฺชิํสุฯ ทุคฺคตาติ ทลิทฺทา, ยตฺถ วา คตา ทุคฺคตา โหติ ตาทิสํ กุลํ คตาฯ มายฺโย อิมํ กุมาริกนฺติ มา อยฺโย อิมํ กุมาริกํฯ อาหารูปหาโรติ อาหาโร จ อุปหาโร จ คหณญฺจ ทานญฺจ, น อมฺเหหิ กิญฺจิ อาหฏํ น อุปาหฏํ ตยา สทฺธิํ กยวิกฺกโย โวหาโร อมฺหากํ นตฺถีติ ทีเปนฺติฯ