สมุทยสัจจมูล

สมุทยสัจจะมูละ มัคคสัจจมูลี :-

[926] สมุทยสัจจะไม่ใช่กำลังดับแก่บุคคลใด, มัคคสัจจะก็
ไม่ใช่กำลังดับแก่บุคคลนั้น ใช่ไหม ?
ในภังคขณะแห่งมัคคจิต สมุทยสัจจะไม่ใช่กำลังดับแก่บุคคล
เหล่านั้น แต่มัคคสัจจะกำลังดับแก่บุคคลเหล่านั้น, ในอุปปาทขณะ
แห่งจิตของบุคคลเหล่านั้นทั้งหมดก็ดี ในภังคขณะแห่งตัณหาวิปปยุตต-
จิต และมัคควิปปยุตตจิตก็ดี บุคคลที่เข้านิโรธสมาบัติอยู่ก็ดี บุคคล
ผู้เกิดอยู่ในอสัญญสัตตภูมิก็ดี สมุทยสัจจะไม่ใช่กำลังดับ และมัคคสัจจะ
ก็ไม่ใช่กำลังดับแก่บุคคลเหล่านั้น.
ก็หรือว่า มัคคสัจจะไม่ใช่กำลังดับแก่บุคคลใด, สมุทยสัจจะ
ก็ไม่ใช่กำลังดับแก่บุคคลนั้น ใช่ไหม ?
ในภังคขณะแห่งตัณหาของบุคคลเหล่านั้น มัคคสัจจะไม่ใช่
กำลังดับแก่บุคคลเหล่านั้น แต่สมุทยสัจจะกำลังดับแก่บุคคลเหล่านั้น,
ในอุปปาทขณะแห่งจิตของบุคคลเหล่านั้นทั้งหมดก็ดี ในภังคขณะแห่ง
มัคควิปปยุตตจิตและตัณหาวิปปยุตตจิตก็ดี บุคคลที่เข้านิโรธสมาบัติ
อยู่ก็ดี, บุคคลที่เกิดอยู่ในอสัญญสัตตภูมิก็ดี มัคคสัจจะไม่ใช่กำลังดับ
และสมุทยสัจจะก็ไม่กำลังดับแก่บุคคลเหล่านั้น.
จบ สมุทยสัจจมูละ มัคคสัจจมูลี
สมุทยสัจจมูล จบ
ปุคคลวาระ จบ

โอกาสวาระ

ทุกขสัจจมูล

ทุกขสัจจมูละ ฯ ล ฯ

[927] ทุกขสัจจะไม่ใช่กำลังดับในภูมิใด, ฯ เป ฯ
ทุกขสัจจมูล จบ
โอกาสวาระ จบ

ปุคคโลกาสวาระ

ทุกขสัจจมูล

ทุกขสัจจมูละ ฯ ล ฯ

[928] ทุกขสัจจะไม่ใช่กำลังดับแก่บุคคลใดในภูมิใด, ฯ ล ฯ
คำที่กำหนดด้วยบทว่า ยสฺส (ของบุคคลใด) ยตฺถ (ในภูมิใด) ก็ดี
เป็นเช่นเดียวกัน อนึ่ง ไม่พึงกระทำคำว่า นิโรธสมาปนฺนานํ นี้ แม้
ในคำที่กำหนดด้วยบทว่า ยสฺส ยตฺถ.
ทุกขสัจจมูล จบ
ปุคคโลกาสวาระ จบ
ปัจจุปปันนวาระ ปัจจนิก จบ