อรรถกถากรุณากถา

ว่าด้วย ความกรุณา

บัดนี้ ชื่อว่า เรื่องความกรุณา. ในเรื่องนั้น ชนเหล่าใดมีความเห็น
ผิดดุจลัทธินิกายอุตตราปถกะทั้งหลายว่า ธรรมดาว่าความกรุณาก็คือ
ราคะนั่นแหละ ราคะนั้นย่อมไม่มีแก่พระผู้มีพระภาคเจ้า เพราะฉะนั้น
ความกรุณาของพระพุทธเจ้าไม่มี เพราะเห็นความเป็นไปแห่งธรรมมี
ราคะทั้งหลายซึ่งเป็นกรุณาปฏิรูป ด้วยอำนาจแห่งความยินดีอันเป็นพืช
แห่งวัตถุทั้งหลายอันน่ารักใคร่ ดังนี้ คำถามของสกวาทีหมายถึงชนเหล่านั้น
คำตอบรับรองเป็นของปรวาที. ลำดับนั้น สกวาทีจึงกล่าวว่า เมตตา
ของพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่มีหรือ เป็นต้น เพื่อท้วงด้วยคำว่า ความกรุณา
นั้นมีชาติเสมอกับธรรมทั้งหลายมีเมตตาเป็นต้น เพราะความเป็นธรรม
มิใช่กิเลส เพราะความมีสัตว์เป็นอารมณ์ เพราะความเป็นเจโตวิมุติและ
เพราะความเป็นธรรมมีอานิสงส์ 11 ประการ เพราะฉะนั้น ถ้าความ
กรุณาของพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่มีไซร้ ธรรมทั้งหลายแม้มีเมตตาเป็นต้น
ก็ไม่พึงมีแก่พระพุทธเจ้า ดังนี้. ในปัญหาว่า กรุณาของพระผู้มีพระภาคเจ้า
ไม่มีหรือ ปรวาทีเมื่อไม่เห็นโวหารเช่นนั้น จึงตอบปฏิเสธ. คำที่เหลือ
ในที่นี้มีอรรถตื้นทั้งนั้น ดังนี้แล.
อรรถกถากรุณากถา จบ

คันธชาติกถา

[1745] สกวาที อุจจาระปัสสาวะของพระผู้มีพระภาคเจ้า หอม
เกินคันธชาติอื่น ๆ หรือ ?
ปรวาที ถูกแล้ว.
ส. พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบริโภคของหอม หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
ส. พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงบริโภคข้าวสุกและขนม
กุมมาส มิใช่หรือ ?
ป. ถูกแล้ว.
ส. หากว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบริโภคข้าวสุกและ
ขนมกุมมาส ก็ต้องไม่กล่าวว่า อุจจาระปัสสาวะของพระผู้มีพระภาคเจ้า
หอมเกินคันธชาติอื่น ๆ.
[1746] ส. อุจจาระปัสสาวะของพระผู้มีพระภาคเจ้า หอมเกิน
คันธชาติอื่น ๆ หรือ ?
ป. ถูกแล้ว.
ส. คนบางพวกที่อาบ ทา เจิม อุจจาระปัสสาวะของ
พระผู้มีพระภาคเจ้า เก็บไว้ในลุ้ง¹ บรรจุไว้ในขวด แผ่ขายที่ตลาด กระทำ
กิจด้วยของหอม ด้วยกลิ่นนั้น มีอยู่ หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
คันธชาติกถา จบ

1. ลุ้ง-ภาชนะสำหรับใส่ของ, ดูนิยามคำในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิต.