ป. ถูกแล้ว.
ส. ถ้าอย่างนั้น ก็พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคเจ้าทรง
แสดงแล้ว น่ะสิ.
ธัมมเทสนากถา จบ

อรรถกถาธัมมเทสนากถา

ว่าด้วย พระธรรมเทศนา

บัดนี้ ชื่อว่า เรื่องพระธรรมเทศนา คือการแสดงธรรม. ในเรื่องนั้น
ชนเหล่าใดมีความเห็นผิดดุจลัทธินิกายเวตุลลกะนั่นแหละว่า พระผู้มี-
พระภาคเจ้า ดำรงอยู่ในสวรรค์ชั้นดุสิต และทรงส่งรูปนิมิตไปเพื่อ
ต้องการแสดงธรรม ทั้งรูปนิมิต และทั้งท่านพระอานนท์รับพระธรรม
เทศนาของพระพุทธเจ้าแล้วจึงแสดง มิใช่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ตรัสรู้แล้ว
ทรงแสดง ดังนี้ คำถามของสกวาทีหมายถึงชนเหล่านั้น คำตอบรับรอง
เป็นของปรวาที. ลำดับนั้น สกวาทีเพื่อท้วงด้วยคำว่า ผิว่า รูปนิมิตนั้น
แสดงธรรม รูปนิมิตนั้นก็พึงเป็นพระศาสดา ดังนี้ จึงกล่าวว่า พระพุทธ-
นฤมิตเป็นพระชินะ เป็นต้น ปรวาทีเมื่อไม่ยอมรับเช่นนั้น จึงตอบ
ปฏิเสธ. คำที่เหลือในที่นี้มีอรรถตื้นทั้งนั้นดังนี้แล.
อรรถกถาธัมมเทศนากถา จบ

กรุณากถา

[1740] สกวาที กรุณาของพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่มี หรือ ?
ปรวาที ถูกแล้ว.
ส. เมตตาของพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่มี หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
ส. กรุณาของพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่มี หรือ ?
ป. ถูกแล้ว.
ส. มุทิตา ฯลฯ อุเบกขา ของพระผู้มีพระภาคเจ้า ไม่มี
หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
[1741] ส. เมตตา ของพระผู้มีพระภาคเจ้า มีอยู่ หรือ ?
ป. ถูกแล้ว.
ส. กรุณาของพระผู้มีพระภาคเจ้า มีอยู่ หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
ส. มุทิตา ฯลฯ อุเบกขา ของพระผู้มีพระภาคเจ้า มีอยู่
หรือ ?
ป. ถูกแล้ว.
ส. กรุณาของพระผู้มีพระภาคเจ้า มีอยู่ หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
[1742] ส. กรุณาของพระผู้มีพระภาคเจ้า ไม่มีหรือ ?
ป. ถูกแล้ว.
ส. พระผู้มีพระภาคเจ้ามิใช่ประกอบด้วยพระกรุณา