ปัคคหกถา

[1646] สกวาที บุคคลอื่นประคองจิตของบุคคลอื่นได้ หรือ ?
ปรวาที ถูกแล้ว.
ส. บุคคลอื่นประคองได้ว่า จิตของบุคคลอื่นอย่ากำหนัด
อย่าประทุษร้าย อย่าหลง อย่าเศร้าหมอง ดังนี้หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
[1647] ส. บุคคลอื่นประคองจิตของบุคคลอื่นได้ หรือ ?
ป. ถูกแล้ว.
ส. บุคคลอื่นยังกุศลมูลคืออโลภะให้เกิด ยังกุศลมูลคือ
อโทสะให้เกิด ยังกุศลมูลคืออโมหะให้เกิด ยังศรัทธาให้เกิด ยังวิริยะให้
เกิด ยังสติให้เกิด ยังสมาธิให้เกิด ยังปัญญาให้เกิด แก่บุคคลอื่นได้ หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
[1648] ส. บุคคลอื่นประคองจิตของบุคคลอื่นได้ หรือ ?
ป. ถูกแล้ว.
ส. บุคคลอื่นประคองไว้ได้ว่า ผัสสะที่เกิดขึ้นแล้วแก่
บุคคลอื่น อย่าดับไปเลย ดังนี้หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
ส. บุคคลอื่นประคองไว้ได้ว่า เวทนาที่เกิดขึ้นแล้ว ฯลฯ
ปัญญาที่เกิดขึ้นแล้ว แก่บุคคลอื่น อย่าดับไปเลย ดังนี้หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
[1649] ส. บุคคลอื่นประคองจิตของบุคคลอื่นได้ หรือ ?
ป. ถูกแล้ว.

ส. บุคคลอื่นละราคะ ละโทสะ ละโมหะ ฯลฯ ละอโนตตัปปะ
เพื่อประโยชน์แก่บุคคลอื่นได้ หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
[1650] ส. บุคคลอื่นประคองจิตของบุคคลอื่นได้ หรือ ?
ป. ถูกแล้ว.
ส. บุคคลอื่นเจริญมรรค เจริญสติปัฏฐาน ฯลฯ เจริญ
โพชฌงค์ เพื่อประโยชน์แก่บุคคลอื่นได้ หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
[1651] ส. บุคคลอื่นประคองจิตของบุคคลอื่น ได้หรือ ?
ป. ถูกแล้ว.
ส. บุคคลอื่นกำหนดรู้ทุกข์ ฯลฯ ยังมรรคให้เกิดเพื่อ
ประโยชน์แก่บุคคลอื่นได้ หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
[1652] ส. บุคคลอื่นประคองจิตของบุคคลอื่นได้ หรือ ?
ป. ถูกแล้ว.
ส. บุคคลอื่นเป็นผู้ทำแก่บุคคลอื่น สุขและทุกข์คนอื่น
ทำให้ คนหนึ่งทำคนหนึ่งเสวยผล หรือ ?
ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
ส. บุคคลอื่นประคองจิตของบุคคลอื่นได้ หรือ ?
ป. ถูกแล้ว.
ส. พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสไว้ว่า บุคคลทำบาปด้วย
ตน ฯลฯ คนอื่นยังคนอื่นให้หมดจดไม่ได้ ดังนี้ เป็นสูตรมีอยู่จริง มิใช่หรือ ?

ป. ถูกแล้ว
ส. ถ้าอย่างนั้นก็พึงกล่าวว่า บุคคลอื่นประคองจิต
ของบุคคลอื่นได้.
[1653] ป. ไม่พึงกล่าวว่า บุคคลอื่นประคองจิตของบุคคลได้
หรือ ?
ส. ถูกแล้ว.
ป. ชนผู้บรรลุความเป็นผู้มีกำลังมีอยู่ ชนซึ่งเป็นผู้มีความ
ชำนาญมีอยู่ มิใช่หรือ ?
ส. ถูกแล้ว.
ป. หากว่า ชนผู้บรรลุความเป็นผู้มีกำลังมีอยู่ ชนซึ่ง
เป็นผู้มีความชำนาญมีอยู่ ด้วยเหตุนั้นนะท่าน จึงต้องกล่าวว่าบุคคลอื่น
ประคองจิตของบุคคลอื่นได้.
ปัคคหกถา จบ

อรรถกถาปัคคหกถา

แม้ในกถาว่าด้วย การประคองจิต ก็นัยนี้นั่นแหละ