13. สุวรรณสามจริยา

ว่าด้วยจริยาวัตรของสุวรรณสามดาบส

[33] ในกาลเมื่อเราเป็นดาบส อันท้าวสักกะ
เชื้อเชิญมาอยู่ในป่า เรากับราชสีห์และเสือ-
โคร่งในป่าใหญ่ ต่างน้อมเมตตาเข้าหากัน
เราเข้าใกล้ราชสีห์และเสือโคร่งในป่าใหญ่ได้
ด้วยเมตตา เราแวดล้อมด้วยราชสีห์ เสือโคร่ง
เสือเหลือง หมี กระบือ กวางดาวและหมู
อยู่ในป่าใหญ่ สัตว์อะไร ๆ มิได้สะดุ้งกลัว
เรา แม้เราก็มิได้กลัวสัตว์อะไร ๆ เพราะเรา
อันกำลังเมตตาค้ำจุน จึงยินดีอยู่ในป่า ในกาล
นั้น ฉะนี้แล.
จบ สุวรรณสามจริยาที่ 13