11. กัณหทีปายนจริยา

ว่าด้วยจริยาวัตรของกัณหทีปายนะดาบส

[31] อีกเรื่องหนึ่ง ในกาลเมื่อเราเป็นฤาษีชื่อว่า
กัณหทีปายนะ เราไม่ยินดีประพฤติพรหมจรรย์
ยิ่งกว่า 50 ปี ใคร ๆ จะรู้ใจที่ไม่ยินดีประพฤติ
พรหมจรรย์ของเรานั้นหามิได้ แม้เราก็ไม่บอก
แก่ใคร ๆ ว่า ความไม่ยินดีมีในใจของเราสหาย
เพื่อนพรหมจรรย์ของเรา ชื่อมัณฑัพยะ เป็น
ฤาษีมีอานุภาพมาก ประกอบด้วยบุรพกรรม
คือกรรมเก่าให้ผล ถูกเสียบด้วยหลาวทั้งเป็น
เราทำการพยาบาลมัณฑัพยะ ดาบสนั่นให้หาย
โรค แล้วได้อำลามาสู่บรรณศาลาอันเป็นอาศรม
ของเราเอง พราหมณ์ผู้เป็นสหายของเรา ได้พา
ภริยาและบุตร ต่างถือสักการะสำหรับต้อนรับ
แขก รวมสามคนมาหาเรา เรานั่งเจรจาปราศัย
กับสหายและภริยาของเขาอยู่ในอาศรมของตน
เด็กโยนลูกข่างเล่นอยู่ ทำงูเห่าให้โกรธแล้ว