และยศศักดิ์ทั้งสิ้นได้ไม่คิดถึงเลย เพราะเหตุ
แห่งโพธิญาณ เราจะเกลียดพระมารดาพระบิดา
ก็หามิได้ เราจะเกลียดยศศักดิ์อันยิ่งใหญ่ก็หา
มิได้ แต่พระสัพพัญญุตญาณเป็นที่รักของเรา
ฉะนั้น เราจึงสละราชสมบัติ ฉะนี้แล.
จบ ยุธัญชยจริยาที่ 1

อรรถกถายุธัญชยวรรคที่ 3

การบำเพ็ญเนกขัมมบารมี

อรรถกถายุธัญชยจริยาที่ 1

พึงทราบวินิจฉัยในอรรถกถายุธัญชยจริยาที่ 1 แห่งวรรคที่ 3 ดัง
ต่อไปนี้. บทว่า อมิตยโส คือมีบริวารและสมบัติหาประมาณมิได้. บทว่า
รณชปุตฺโต ยุธญฺชโย คือชื่อยุธัญชยเป็นโอรสของพระราชาพระนามว่า
สัพพทัตตะในรัมมนคร.
กรุงพาราณสีนี้ ในอุทยชาดก ชื่อว่า สุรุนธนนคร. ในจูฬสุต-
โสมชาดก ชื่อว่า สุทัศนนคร. . ในโสณนันทชาดก ชื่อว่า พรหมวัฑฒน
นคร. ในขัณฑหาลชาดก ชื่อว่า บุบผวตีนคร. แต่ในยุธัญชยชาดก ชื่อว่า
รัมมนคร. บางครั้งชื่อของนครนี้ก็เปลี่ยนไปอย่างนี้. ดังที่ท่านกล่าวไว้ว่า
.