9. เวสสันตรจริยา

ว่าด้วยจริยาวัตรของพระเวสสันดร

[9] นางกษัตริย์พระนามว่าผุสดี พระชนนีของ
เรา พระนางเป็นมเหสีของท้าวสักกะ ในชาติ
ที่ล่วงมาแล้ว ท้าวสักกะจอมเทพทรงเห็นว่า
พระนางจะสิ้นอายุ จึงตรัสดังนี้ว่า เราจะให้พร
10 ประการแต่เธอ นางผู้เจริญ จะปรารถนาพร
อันใด พอท้าวสักกะตรัสอย่างนี้เท่านั้น พระ-
เทวีนั้นได้ทูลท้าวสักกะ ดังนี้ว่า หม่อมฉันมี
ความผิดอะไรหรือ หรือพระองค์เกลียดหม่อม
ฉันเพราะเหตุใด จึงจะให้หม่อมฉันเคลื่อน
จากสถานอันรื่นรมย์เหมือนลมพัดให้ต้นไม้
หวั่นไหว ฉะนั้น เมื่อพระนางผุสดีตรัส
อย่างนี้ ท้าวสักกะนั้นได้ตรัสกะพระนางดังนี้
อีกว่า เธอไม่ได้ทำความชั่วเลย และจะไม่
เป็นที่รักของเราก็หามิได้ แต่อายุของเธอมี
ประมาณเท่านี้เอง เวลานี้เป็นเวลาที่เธอจัก
ต้องจุติ เธอจงรับเอาพร 10 ประการอัน