นิคมนกถาคำส่งท้ายเรื่อง การพรรณนาพุทธวงศ์ อันงดงามด้วยนัยอันวิจิตร ซึ่งผู้รู้บทพรรณนาให้ง่าย ถึงความสำเร็จด้วยกถา เพียงเท่านี้. ข้าพเจ้ายึดทางแห่งอรรถกถาเก่า อันประกาศ ความแห่งบาลี เป็นหลักอย่างเดียว แต่งอรรถกถา พุทธวงศ์ เพราะละเว้นความที่เยิ่นเย่อ ประกาศแต่ความ อันไพเราะทุกประการ ฉะนั้น จึงชื่อว่า มธุรัตถวิลาสินี. เมื่อสาธุชน ผู้มีวาจาไพเราะ ชื่อกัณหทาส สร้าง วิหาร ที่มีกำแพงและซุ่มประตูอันงามโดยอาการต่างๆ ถึงพร้อมด้วยร่มเงาและน้ำ น่าดู น่ารื่นรมย์ เป็นที่ คับแคบแห่งทุรชนที่ถูกกำจัด เป็นที่สงัดสบาย น่า เจริญใจ ณ ท่าเรือกาวีระ เป็นพื้นแผ่นดินที่เต็มด้วย ชุมทางน้ำแห่งแม่น้ำกาวีระ น่ารื่นรมย์ เกลื่อนกล่น ด้วยหญิงชายต่าง ๆ. ข้าพเจ้าอยู่ ณ พื้นปราสาทด้านทิศตะวันออกใน วิหารนั้น ที่เย็นอย่างยิ่ง แต่งอรรถกถาพรรณนาพุทธ- วงศ์. |