วนโกรัณฑิยเถรปทานที่ 6 (456)ว่าด้วยผลแห่งการถวายดอกหางช้าง[46] เราถือดอกหางช้างป่ามาบูชา พระผู้มี พระภาค พุทธเจ้าพระนามว่า สิทธัตถะ ประเสริฐสุดกว่าโลก ผู้คงที่ ในกัปที่ 94 แต่กัปนี้เราได้เอาดอกไม้ใด บูชา ด้วยการบูชานั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็น ผลแห่งพุทธบูชา เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว . . . คำสอน ของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้. ทราบว่า ท่านพระวนโกรัณฑิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล. จบวนโกรัณฑิยเถราปทาน จบภาณวารที่ 20เอกฉัตติยจเถราปทานที่ 7 (457)ว่าด้วยผลแห่งการกั้นร่มถวายพระพุทธเจ้า[47 ] แผ่นดินร้อนดังเพลิง แผ่นดิน ดุจมีเถ้ารึงไหล พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่า ปทุมุตตระ เสด็จจงกรมอยู่ที่กลางแจ้ง เรากั้นร่มขาวเดินทางไปได้เห็นพระสัม- พุทธเจ้าเข้าที่กลางแจ้งนั้น แล้วเกิดควานคิดขึ้นว่า ภูมิภาคลูกพยับแดดแผ่คลุม แผ่นดินนี้ ทราบว่า ท่านพระเอกฉัตติยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการ ชาติปุปผิยเถราปทานที่ 8 (458)ว่าด้วยผลแห่งการถวายดอกไม้[48] เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนาม ว่าปทุมุตตระ ผู้มีพระยศใหญ่ ปรินิพพานแล้ว เราได้เอาผอบอันเต็มด้วยดอกไม้ไปบูชาพระสรีระ เรายังจิตให้เลื่อมใสในบุญกรรมนั้น แล้ว ได้ไปสู่สวรรค์ ชั้นนิมมานรดี เราถึงจะไปอยู่ยัง เทวโลก ก็ยังประพฤติบุญกรรมอยู่ ฝนดอกไม้ตกจากฟากฟ้าเพื่อเราตลอด กาลทั้งปวง เราสมภพในมนุษย์ก็เป็นพระราชา ผู้มียศใหญ่ ในอัตภาพนั้น ฝนดอกโกสุมตกลงมาเพื่อ เราทุกเมื่อ เพราะอำนาจที่เอาดอกไม้บูชาที่พระ- กายของพระพุทธเจ้าผู้ทรงเห็นเหตุทั้งปวง นี้เป็นความเกิดครั้งสุดท้ายของเรา ภพ ที่สุดกำลังเป็นไป ถึงทุกวันนี้ ฝนดอกไม้ถึงตกลง มาเพื่อเราทุกเวลา |