เมนู

เราเห็นผลมะตูมมีกลิ่นหอมแล้ว ระลึก
ถึงพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด เราทั้งยินดีทั้งสลด
ใจ เอาผลมะตูมใส่หาบจนเต็ม
ได้เข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าพระนามว่า
กกุสันธะ แล้วถวายผลมะตูมสุกแด่พระองค์ผู้เป็น
เนื้อนาบุญ เป็นนักปราชญ์ ด้วยใจอันผ่องใส
ในกัปนี้เอง เราได้ถวายผลมะตูมกดใดใน
กาลนั้น ด้วยการถวายผลมะตูมนั้น เราไม่รู้จัก
ทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวายมะตูม
เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว . . . คำสอน
ของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.
ทราบว่า ท่านพระเวลุวผลิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการ
ฉะนี้แล.

จบเวลุวผลิยเถราปทาน

ภัลลาตกทายกเถราปทานที่ 4 (444)



ว่าด้วยผลแห่งการถวายผลรกฟ้า



[34] เราตกแต่งเครื่องลาดที่ทำด้วยหญ้า
แล้ว ได้ทูลอาราธนาพระสัมพุทธเจ้าผู้มีพระฉวี
วรรณเหมือนทองคำ มีพระลักษณะอันประเสริฐ
32 ประการ ผู้ประหนึ่งว่าพระยารังที่กำลังมีดอก

บาน เป็นพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด กำลังเสด็จ
ไปทางท้ายป่าใหญ่ว่า ขอพระพุทธเจ้าทรงโปรด
อนุเคราะห์ข้าพระองค์เถิด ข้าพระองค์ปรารถนา
จะถวายภิกษา
พระพุทธเจ้าพระนามว่าอัตถทัสสี ผู้อนุ-
เคราะห์ ประกอบด้วยพระกรุณา มีพระยศใหญ่
ได้ทรงทราบความดำริของเรา จงเสด็จแวะที่
อาศรมของเรา
ครั้นแล้ว พระองค์ได้ประทับบนเครื่อง
ลาดที่ทำด้วยหญ้า เราได้หยิบเอาผลรกฟ้ามาถวาย
แด่พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด
เมื่อเรามองดูอยู่ พระพิชิตมารจึงเสวย
ในเวลานั้น เรายังจิตให้เลื่อมใสในทานนั้นแล้ว
ได้ถวายบังคมพระพิชิตมารในกาลนั้น
ในกัปที่ 1800 เราได้ถวายผลไม้ใดใน
กาลนั้น ด้วยการถวายผลไม้นั้น เราไม่รู้จักทุคติ
เลย นี้เป็นผลแห่งการถวายผลไม้
เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว . . . คำสอน
ของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.
ทราบว่า ท่านพระภัลลาตกทายกเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย
ประการฉะนี้แล.
จบภัลลาตกทายกเถราปทาน

อุมมาปุปผิยเถราปทานที่ 5 (445)



ว่าด้วยผลแห่งการบูชาด้วยดอกผักตบ



[3] ครั้น เมื่อต้นไทรอันเป็นไม้โพธิ-
พฤกษ์ งอกงามสีเขียวขจี เราได้เอาดอกผักตบ
มาบูชาไม้โพธิพฤกษ์
ในกัปนี้เอง เราได้บูชาโพธิพฤกษ์ใด
ด้วยการบูชานั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผล
แห่งการบูชาไม้โพธิพฤกษ์
เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว . . . คำสอน
ของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.
ทราบว่า ท่านพระอุมมาปุปผิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย
ประการฉะนี้แล.
จบอุมมาปุปผิยเถราปทาน


อัมพาฏกิยเถราปทานที่ 6 (446)



ว่าด้วยผลแห่งการบูชาด้วยดอกมะกอก



[36] พระมุนีพระนามว่าเวสสภูผู้อภิ-
ชาติ เสด็จเข้าไปสู่ป่ารังซึ่งมีดอกบานสะพรั่ง
ประทับอยู่ที่ซอกเขา เหมือนไกรสรสีหราชฉะนั้น
เรามีจิตผ่องใสโสมนัส เลื่อมใสได้เอา
ดอกมะกอกบูชาพระมหาวีรเจ้า ผู้เป็นบุญเขตด้วย
มือทั้งสองของตน