กลัมพทายกเถราปทานที่ 6 (436)ว่าด้วยผลแห่งการถวายมันอ้อน[26] พระสัมพุทธเจ้าพระนามว่าโรมสะ ประทับอยู่ที่ซอกเขา เราเลื่อมใสได้ถวายมันอ้อน แด่พระองค์ด้วยมือทั้งสองของตน ในกัปที่ 94 แต่กัปนี้ เราได้ถวายทานใด ในกาลนั้น ด้วยทานนั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวายมันอ้อน เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว . . . คำสอน ของพระพุทธเจ้า เราได้สำเร็จแล้ว ดังนี้. ทราบว่า ท่านพระกลัมพทายกเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล. จบกลัมพทายกเถราปทาน อัมพาฏกทายกเถราปทานที่ 7 (437)ว่าด้วยผลแห่งการถวายมะกอก[27] เราได้เห็นพระสยัมภูพุทธเจ้าผู้ไม่ ทรงพ่ายแพ้อะไร ในป่าใหญ่ จึงได้เอาผลมะกอก มาถวายแด่พระสยัมภู ในกัปที่ 31 แต่กัปนี้ เราได้ถวายผลไม้ ใดในกาลนั้น ด้วยการถวายผลไม้นั้นเราไม่รู้จัก ทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวายผลไม้ เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว . . . คำสอน หรีตกิทายกเถราปทานที่ 8 (438)ว่าด้วยผลแห่งการถวายผลสมอ[28] เรากำลังนำผลสมอ ผลมะขาม ป้อม ผลมะม่วง ผลหว้า สมอพิเภก กระเบา ผลรกฟ้า มะตูม มาด้วยตนเอง เราได้เห็นพระมหามุนีผู้มีปรกติเพ่งพินิจ ยินดีในณาน เป็นนักปราชญ์ ถูกอาพาธเบียดเบียน เสด็จเดินทางไกล ประทับอยู่ที่เงื้อมเขา จึงได้เอาผลสมอทำเภสัชเสร็จแล้วถวาย แด่พระสยัมภู พยาธิหายไปในทันใดนั้นเอง พระพุทธเจ้าผู้มีความกระวนกระวายอันละ ได้แล้ว ได้ทรงทำอนุโมทนาว่า ก็ด้วยการถวาย เภสัชอันเป็นเครื่องระงับพยาธินี้ ท่านเกิดเป็น เทวดา เป็นมนุษย์ หรือจะเกิดในชาติอื่น จงเป็น |