เอกสังขิยเถราปทานที่ 2 (433)

ว่าด้วยผลแห่งการเป่าสังข์เป็นพุทธบูชา

[22] ได้มีการสมโภชไม้มหาโพธิ์ของ
พระผู้มีพระภาคพระนามว่าวิปัสสี มหาชนมา
ประชุมกันบูชาไม้มหาโพธิ์อันอุดม
ไม้มหาโพธิ์ที่ควรบูชาเช่นนี้ ของพระ
ศาสดาพระองค์ใด พระศาสดาพระองค์นั้น จัก
เป็นผู้เว้นจากความเศร้าโศกใหญ่ มีปัญญา เป็น
พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด
ครั้งนั้น เราถือเอาสังข์มาบำรุงโพธิ์พฤกษ์
เราเป่าสังข์ตลอดวันยังค่ำ ไหว้ไม้มหาโพธิ์อัน
อุดมแล้ว
กรรมที่เราได้ทำในเวลาก่อนจะตาย
ส่งให้เราไปเทวโลก ซากศพของเราตกไปแล้ว
เรารื่นรมย์อยู่ในเทวโลก
นักดนตรีหกหมื่น ยินดี ร่าเริง บันเทิง
บำรุงเราอยู่ทุกเมื่อ นี้เป็นผลของพุทธบูชา
ในกัปที่ 71 เราได้เป็นพระราชาพระ
นามว่าสุทัสสนะ เป็นใหญ่อยู่ในชมพูทวีป มีมหา
สมุทรทั้ง 4 เป็นขอบเขต
ครั้งนั้น นักดนตรี 800 แวดล้อมเรา
ตลอดเวลา เราย่อมเสวยกรรมของตน นี้เป็นผล
ของการบำรุง