ทราบว่า ท่านพระเอกธัมมสวนิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย สุจินติตเถราปทานที่ 8 (428)ว่าด้วยผลแห่งการถวายข้าวใหม่[18 ] ครั้งนั้น เราเป็นชาวนา อยู่ในพระ นครหังสวดี เลี้ยงชีพด้วยกสิกรรม เลี้ยงดูเด็ก ๆ ก็ด้วยกสิกรรมนั้น ครั้งนั้น นาของเราสมบูรณ์ดี ข้าวของเราออกรวงแล้ว เมื่อถึงเวลาข้าวแก่ดีแล้ว เราคิดอย่างนี้ในกาลนั้นว่า เป็นการไม่เหมาะไม่สมควรแก่เราผู้รู้คุณ น้อยใหญ่ ที่เราไม่ถวายทานในสงฆ์แล้ว พึง บริโภคส่วนอันเลิศด้วยตน พระสัมพุทธเจ้าผู้ไม่มีใครเสนอเหมือน ในโลก มีพระลักษณะอันประเสริฐ 32 ประการ และพระสงฆ์ผู้ตนอันอบรมแล้ว เป็นนาบุญของ โลก ไม่มีนาบุญอื่นจะยิ่งไปกว่า เราจักถวายทาน คือ ข้าวกล้าใหม่ในพระ พุทธเจ้าและพระสงฆ์นั้น เสียก่อน ครั้นคิดเช่นนี้ แล้ว เราเป็นผู้ร่าเริง มีใจประกอบด้วยปีติ |