ยสวรรคที่ 561ยสเถราปทานที่ 1 (551)ว่าด้วยบุพจริยาของพระยสเถระ[141] ครั้งเมื่อข้าพเจ้าเกิดเป็นพญานาค ได้นำพระพุทธเจ้า พระนามว่า สุเมธะ พร้อม ด้วยพระภิกษุสงฆ์ผู้ดำลงสู่มหาสมุทร สู่ภาคพื้นที่ อยู่ของข้าพเจ้า อันสำเร็จด้วยการเนรมิตเป็นอย่าง ดี มีสระโบกขรณี ที่เนรมิตเป็นอย่างดี มีเสียง นกจากพรากร่ำร้องขับกล่อมอยู่. ภพที่อยู่นั้น มุงบังด้วยดอกมณฑารพ ด้วยดอกปทุมและดอกอุบล นที ก็ไหลผ่านไปใน ที่นั้น ๆ มีท่าขึ้นลงเป็นที่รื่นรมย์ใจ. คลาคล่ำไปด้วยหมู่ปลาและเต่า หมู่นก นานาพันธุ์ ก็โบยบินอยู่เบื้องบน นกยูงและนก กะเรียนก็ร่อนร้อง นกดุเหว่าก็ร่ำร้องซ้องสำเนียง เสนาะ. นกเขา นกคับแค นกจากพราก นก เป็ดน้ำ นกกะทา นกสาลิกา นกกะปูด นก ออกก็มีอยู่ในที่นั้น. 1. วรรคนี้ในบาลีไทย ขาดหายไป แต่ของฉบับภาษาอื่นและอรรถกถา จึงนำมาเพิ่ม ให้ครบ พร้อมทั้งเพิ่มเลขข้อต่อจากข้อ 140 ไปตามลำดับ |