วนวัจฉเถราปทานที่ 9 (549)ว่าด้วยบุพจริยาของพระวนวัจฉเถระ[139] ในภัทรกัปนี้ พระพุทธเจ้า มีพระนามว่า กัสสปะ ผู้เป็นพงศ์พันธุ์ของพรหม ทรงพระยศใหญ่ ประเสริฐกว่านักปราชญ์ทั้งหลาย ได้เสด็จอุบัติขึ้นแล้ว ครั้งนั้น เราบวชในศาสนาของพระพุทธ- เจ้าพระองค์นั้น ประพฤติพรหมจรรย์ตราบเท่า สิ้นชีวิต จุติจากอัตภาพนั้นแล้ว เพราะกรรมที่ทำไว้ดีนั้นและเพราะการตั้ง เจตน์จำนงไว้ เราละร่างมนุษย์นั้นแล้วได้ไป สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ จุติจากนั้นแล้ว ได้เป็นนกพิราบอยู่ใน ป่า ภิกษุผู้สมบูรณ์ด้วยคุณ ยินดีในฌานทุกเมื่อ อาศัยอยู่ในป่านั้น ท่านเป็นผู้มีจิตเมตตาประกอบด้วยกรุณา มีหน้าเบิกบานทุกเมื่อ วางเฉย มีความเพียรมาก ฉลาดในอัปปมัญญา มีความดำริปราศจากนิวรณ์ มีอัธยาศัย ใคร่ประโยชน์แก่สรรพสัตว์ โดยไม่นาน เรา คุ้นเคยในพระสาวกของพระสุคตนั้น |