เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว . . . คำสอน ฆฏมัณฑทายกเถราปทานที่ 6 (426)ว่าด้วยผลแห่งการถวายเปรียง[16] พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้มีเหตุอันทรง ดำริดีแล้ว เป็นเชษฐบุรุษของโลก ประเสริฐ กว่านรชน เสด็จเข้าไปสู่ป่าใหญ่ ถูกอาพาธอัน เกิดแต่ลมเบียดเบียน เราเห็นแล้ว จึงทำจิตให้เลื่อมใส นำเอา ขี้ตะกอนเปรียงเข้าไปถวาย เพราะเราได้กระทำ กุศลกรรมและได้บูชาพระพุทธเจ้าเนือง ๆ แม่น้ำ คงคาชื่อภาคีรีสีห์ มหาสมุทรทั้ง 8 และพื้นปฐพีที่น่ากลัว ซึ่งจะประมาณมิได้ นับไม่ถ้วนนี้ ย่อมสำเร็จเป็น เปรียงขึ้นได้สำหรับเรา น้ำผึ้ง น้ำตาลกรวด ดังจะรู้ความดำริ ของเรา เกิดขึ้น ต้นไม้ที่งอกขึ้นแต่แผ่นดินใน |