ในกัปที่ 91 แต่กัปนี้ เราได้บูชาพระ- ยาคุทายกเถราปทานที่ 8 [418]ว่าด้วยผลแห่งการถวายข้าวยาคู[8] ครั้งนั้น เราได้พาแขกมาบ้าน เห็นแม่น้ำที่เต็มฝั่ง จึงเข้าไปสู่สังฆาราม ภิกษุ ทั้งหลายเป็นผู้อยู่ป่าเป็นวัตร รักษาธุดงค์ ยินดี ในณาน มีจีวรเศร้าหมอง ชอบสงัด เป็นนัก ปราชญ์ ท่านกำลังอยู่ในสังฆาราม ท่านเหล่านั้นผู้หลุดพ้นดีแล้ว เป็นผู้คงที่ ได้ตัดคติเสียแล้ว ในเวลาที่แม่น้ำที่กั้นด้วยน้ำ ท่านไปบิณฑบาตไม่ได้ เรามีจิตเลื่อมใสโสมนัส เกิดปีติปราโมทย์ ประนมกรอัญชลี ประคอง ข้าวสาร ถวายยาคุทานแล้ว |