ทัณฑทายกเถราปทานที่ 6 (526)ว่าด้วยผลแห่งการถวายไม้เท้า[116] ครั้งนั้น เราเข้าไปยังป่าใหญ่ คัดเอาไม้ไผ่มาทำเป็นไม้เท้า ถวายแด่พระสงฆ์ เรากราบไหว้ท่านผู้มีวัตรอันงามด้วยจิต เลื่อมใสนั้น ถวายไม้เท้าแล้วเดินบ่ายหน้าไปทาง ทิศอุดร ในกัปที่ 94 แต่กัปนี้ เราได้ถวายไม้เท้า ใดในกาลนั้น ด้วยการถวายไม้เท้านั้น เราไม่ รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวายไม้เท้า เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว...คำสอนของ พระพุทธเจ้าเราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้. ทราบว่า ท่านพระทัณฑทายกเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล. จบทัณฑทสยกเถราปทาน คิริเนลปูชกเถราปทานที่ 7 (527)ว่าด้วยผลแห่งการบูชาด้วยดอกอัญชันเขียว[117 ] เมื่อก่อน เราเป็นพรานเนื้อเที่ยว อยู่ในป่า ได้พบพระพุทธเจ้าผู้ปราศจากกิเลสธุลี ทรงรู้จบธรรมทั้งปวง เรามีจิตเลื่อมใสมีใจโสมนัสในพระพุทธเจ้า โพธิสัมมัชชกเถราปทานที่ 8 (528)ว่าด้วยผลแห่งการกวาดลานโพธิ์[118] ในกาลก่อน เราเก็บใบโพธิ์ที่ ถูกทิ้งไว้ ณ ลานพระเจดีย์เอาไปทิ้งเสีย เราจึงได้ คุณ 20 ประการ ด้วยเดชแห่งกรรมนั้น เมื่อเรายังท่อง- เที่ยวอยู่ในภพน้อยภพใหญ่ ย่อมท่องเที่ยวไปแต่ ในสองภพ คือ ในเทวดาและมนุษย์ |