ทราบว่า ท่านพระอัชชุนปุปผิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย กุฏชปุปผิยเถราปทานที่ 7 (517)ว่าด้วยผลแห่งการถวายดอกอัญชันเขียว[107] ในที่ไม่ไกลภูเขาหิมวันต์ มี ภูเขาลูกหนึ่งชื่อว่า อัจจละ พระพุทธเจ้าพระนามว่า สุทัสสนะ ประทับอยู่ที่ซอกเขา เราถือดอกไม้ที่เกิดในป่าหิมพานต์ เหาะ ขึ้นอากาศที่นั้น เราได้เห็นพระพุทธเจ้าผู้ข้าม พ้นโอฆะ ไม่มีอาสวะ ครั้งนั้นเราถือเอาดอกอัญชันเขียวจบ เหนือเศียรเกล้าแล้ว บูชาแด่พระสยัมภูพุทธเจ้า ผู้แสวงหาประโยชน์ใหญ่ ในกัปที่ 3 แต่กัปนี้ เราได้เอาดอกไม้ ใดบูชา ด้วยการบูชานั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้ เป็นผลแห่งพุทธบูชา เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว . . คำสอน ของพระพุทธเจ้าเราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้. ทราบว่า ท่านพระกุฏชปุปผิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประ การฉะนี้แล. จบกุฏชปุปผิยเถราปทาน
โฆสสัญญกเถราปทานที่ 8 (518)ว่าด้วยผลแห่งความเลื่อมใสในเสียงแสดงธรรม[108] เมื่อก่อน เราเป็นพรานล่าเนื้อ เที่ยวอยู่ในไพรวัน อันสงัดเงียบ ได้พบพระ พุทธเจ้าผู้ปราศจากกิเลสธุลี อันหมู่เทวดาห้อม- ล้อม กำลังทรงประกาศสัจจะ 4 ทรงแสดงอมตบท เราได้สดับธรรมอันไพเราะของพระพุทธเจ้าผู้เผ่า พันธุ์ของโลกพระนามว่า สิขี เราจิตให้เลื่อมใสในพระสุรเสียง เรา ยังจิตให้เลื่อมใสในพระองค์ท่านผู้ไม่มีบุคคล เปรียบเสมอเหมือนแล้ว ข้ามพ้นภพที่ข้ามได้ ยาก ในกัปที่ 31 แต่กัปนี้ เราได้สัญญาใด ในกาลนั้น ด้วยการได้สัญญานั้น เราไม่รู้จัก ทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งสัญญาในเสียง เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว. . .คำสอน ทราบว่า ท่านพระโฆสสัญญกเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วย ประการฉะนี้แล. จบโฆสสัญญกเถราปทาน |