ในกัปที่ 31 แต่กัปนี้ เราได้ถวายผลไม้ เกตกปุปผิยเถราปทานที่ 4 (514)ว่าด้วยผลแห่งการถวายดอกเกด[104] พระพุทธเจ้าผู้อุดมบุรุษประทับ นั่งอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำมินตานที เราได้พบพระพุทธเจ้า ผู้ปราศจากเกิดกิเลสธุลี เป็นเอกอัครบุคคลพระทัย ตั้งมั่นดี ครั้งนั้น เรามีจิตเลื่อมใสมีใจโสมนัส บูชาพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด ด้วยดอกเกด ซึ่ง มีกลิ่นหอมเหมือนน้ำผึ้ง ในกัปที่ 92 แต่กัปนี้ เราได้เอาดอกไม้ ใดบูชา ด้วยการบูชานั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้ เป็นผลแห่งพุทธบูชา |