เสเรยยวรรคที่ 13

เสเรยยกเถราปทานที่ 1 (121)

ว่าด้วยผลแห่งการบูชาด้วยดอกหงอนไก่

[123] เราเป็นพราหมณ์ผู้เล่าเรียน ทรงจำมนต์รู้จบไตรเพท ยืน
อยู่ที่โอกาสแจ้ง ได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้นำของโลก
เสด็จเที่ยวอยู่ในป่า ดังราชสีห์ ไม่ทรงสะดุ้งกลัวดังพญา
เสือโคร่ง ทรงแสวงหาคุณอันใหญ่หลวง ดังช้างมาตังคะ
ซับมัน 3 ครั้ง.
เราจึงหยิบเอาดอกหงอนไก่โยนขึ้นไป (บูชา) ในอากาศ
ด้วยพุทธานุภาพ ดอกหงอนไก่ทั้งหลายแวดล้อมอยู่ โดย
ประการทั้งปวง.
พระสัพพัญญูมหาวีรเจ้าผู้นำของโลก ทรงอธิษฐานว่า
จงเป็นหลังคาดอกไม้โดยรอบ ชนทั้งหลายได้บูชาพระนราสภ.
ในลำดับนั้น แผ่นดอกไม้นั้นมีขั้วข้างใน มีดอกข้างนอก
เป็นเพดานบังร่มอยู่ตลอด 7 วันแล้วหายไปจากที่นั้น.
เราได้เห็นความอัศจรรย์อันไม่เคยมี น่าขนพองสยอง
เกล้านั้นแล้ว ยังจิตให้เลื่อมใสในพระพุทธสุคตเจ้าผู้เป็น
นายกของโลก.
ด้วยจิตอันเลื่อมใสนั้น เราอันกุศลมูลตักเตือนแล้ว ไม่ได้
เข้าถึงทุคติเลยตลอดแสนกัป.