ปัจจุปัฏฐานสัญญกเถราปทานที่ 9 (119)

ว่าด้วยผลแห่งการทํากรรมที่ได้โดยยาก

[121] ในลำดับกาล เมื่อพระสุคตเจ้าพระนามว่าอัตถทัสสี
เสด็จนิพพาน ในกาลนั้น ข้าพระองค์เข้าถึงกำเนิดยักษ์และ
บรรลุถึงยศ.
ข้าพระองค์คิดว่า ความได้ด้วยยาก แสงสว่างได้ด้วยยาก
การตั้งขึ้นยาก ได้มีแก่เราแล้วหนอ เมื่อโภคสมบัติของเรา
มีอยู่ พระสุคตเจ้าผู้มีพระจักษุปรินิพพานเสียแล้ว ดังนี้.
พระสาวกนามว่าสาคระ รู้ความดำริของข้าพระองค์ ท่าน
ต้องการจะสอนข้าพระองค์ จึงมาในสำนักของข้าพระองค์
กล่าวว่า
จะโศกเศร้าทำไมหนอ อย่ากลัวเลย จงประพฤติธรรม
เถิดท่านผู้มีเมธาดี พระพุทธเจ้าทรงส่งเสริมวิทยาสมบัติของ
ชนทั้งปวงว่า
ผู้ใดพึงบูชาพระสัมพุทธเจ้าผู้เป็นนายกของโลก ยังดำรง
พระชนม์อยู่ก็ดี พึงบูชาพระธาตุแม้ประมาณเท่าเมล็ดผักกาด
ของพระพุทธเจ้า แม้นิพพานแล้วก็ดี.
เมื่อจิตอันเลื่อมใสของผู้นั้นเสมอกัน บุญก็มีผลมาก
เสมอกัน เพราะฉะนั้น ท่านจงทำสถูปบูชาพระธาตุของพระ-
ชินเจ้าเถิด.
ข้าพระองค์ได้ฟังวาจาของท่านสาคระแล้ว ได้ทำพุทธ-
สถูป ข้าพระองค์บำรุงพระสถูปอันอุดมของพระมุนีอยู่ 5 ปี.