ความว่า เราได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้า พระนามว่าวิปัสสี ผู้เป็นดัง
พระอาทิตย์ กล่าวคือผู้มีรัศมี ถือเอาเกสรดอกกระถินพิมาน ปลูกสร้าง
ทำการบูชา. คำที่เหลือมีอรรถง่ายทั้งนั้นแล.
จบอรรถกถาเรณุปูชกเถราปทาน
จบอรรถกถาวรรคที่ 11

รวมอปทานที่มีในวรรคนี้

1. ภิกขาทายกเถราปทาน 2. ญาณสัญญิกเถราปทาน 3. อุปล-
หัตถิยเถราปทาน 5. ปทปูชกเถราปทาน 5. มุฏฐิปุปผิยเถราปทาน
6. อุทกปูชกเถราปทาน 7. นฬมาลิยเถราปทาน 8. อาสนุปัฏฐาย-
เถราปทาน 9. พิฬาลิทายกเถราปทาน 10. เรณุปูชกเถราปทาน.
มีคาถา 66 คาถา.

มหาปริวารวรรคที่ 12

มหาปริวารเถราปทานที่ 1 (111)

ว่าด้วยผลแห่งการถวายผ้าทิพย์

[113] ในกาลนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่าวิปัสสี เชษฐ-
บุรุษของโลก เป็นนระผู้องอาจ กับภิกษุสงฆ์ 68,000 เสด็จ
เข้าไปสู่พันธุมวิหาร.
เราออกจากนครแล้ว ได้ไปที่ทีปเจดีย์ ได้เห็นพระพุทธ-
เจ้าผู้ปราศจากธุลี สมควรรับเครื่องบูชา.
พวกยักษ์ในสำนักของเรา มีประมาณ 84,000 บำรุงเรา
โดยเคารพ ดังหมู่เทวดาชาวไตรทศบำรุงพระอินทร์โดยเคารพ
ฉะนั้น.
เวลานั้น เราถือผ้าทิพย์ออกจากที่อยู่ ไปถวายอภิวาท
ด้วยเศียรเกล้า และได้ถวายผ้าทิพย์นั้น แด่พระพุทธเจ้า.
โอ พระพุทธเจ้า โอ พระธรรม โอ พวกเราถึงพร้อมด้วย
พระศาสดาหนอ แผ่นดินนี้หวั่นไหวแล้ว ด้วยอานุภาพแห่ง
พระพุทธเจ้า.
เราเห็นความอัศจรรย์อันไม่เคยมี ขนพองสยองเกล้านั้น
แล้ว จึงยังจิตให้เลื่อมใสในพระพุทธเจ้าผู้เป็นจอมสัตว์ ผู้
คงที่.
เรานั้นครั้นยังจิตให้เลื่อมใส และถวายผ้าทิพย์แด่พระ-
ศาสดาแล้ว พร้อมทั้งอำมาตย์และบริวารชน ยอมนับถือ
พระพุทธเจ้าเป็นสรณะ.