ปุณณมันตานีปุตตเถราปทานที่ 7 (5)

ว่าด้วยผลแห่งการแสดงธรรม

[7] เราเป็นพราหมณ์ผู้สอน ทรงจำมนต์ รู้จบไตรเพท พวก
ศิษย์ห้อมล้อม ได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นบุคคล
ชั้นสูงสุด.
พระมหามุนีพระนามว่าปทุมุตตระ ผู้รู้แจ้งโลก ทรงรับ
เครื่องบูชาแล้ว ทรงประกาศกรรมของเราโดยย่อ.
เราได้ฟังธรรมนั้นแล้วถวายอภิวาทพระศาสดา ประคอง
อัญชลี แล้วมุ่งหน้าไปทางทิศทักษิณหลีกไป.
เราได้ฟังมาโดยย่อ แล้วแสดงได้โดยพิสดาร ศิษย์
ทั้งหมดดีใจฟังเรากล่าวอยู่.
บรรเทาทิฏฐิของตนได้แล้ว ยังจิตให้เลื่อมใสในพระ-
พุทธเจ้า เหมือนเราแม้ฟังโดยย่อ ก็แสดงได้โดยพิสดาร
ฉะนั้น.
เราเป็นผู้ฉลาดในนัยแห่งพระอภิธรรม เป็นผู้ฉลาดด้วย
ความหมดจดในกถาวัตถุ ยังปวงชนให้รู้แจ้งแล้ว เป็นผู้ไม่มี
อาสวะอยู่.
ในกัปที่ 500 แต่ภัทรกัปนี้ มีพระเจ้าจักรพรรดิ 4 พระ-
องค์ ผู้ปรากฏด้วยดี ทรงสมบูรณ์ด้วยรัตนะ 7 ประการ เป็น
ใหญ่ในทวีปทั้ง 4.

คุณวิเศษเหล่านี้ คือปฏิสัมภิทา 4 วิโมกข์ 8 และ
อภิญญา 6 เราทำให้แจ้งแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้าเราทำ
เสร็จแล้ว ฉะนี้แล.
ทราบว่า ท่านพระปุณณมันตานีบุตรเถระได้กล่าวคาถาเหล่านี้ ด้วย
ประการฉะนี้แล.
จบปุณณมันตานีปุตตเถราปทาน

5. พรรณนาปุณณมันตานีปุตตเถราปทาน

คำมีอาทิว่า อชฺฌายโก มนฺตธโร ดังนี้ เป็นอปทานของท่าน
พระปุณณมันตานีบุตรเถระ.
แม้พระเถระนี้ ก็ได้ทำบุญญาธิการไว้ในพระพุทธเจ้าแต่ปางก่อน
ทั้งหลาย ก่อสร้างบุญทั้งหลายอันเป็นอุปนิสัยแก่วิวัฏฏะคือพระนิพพานใน
ภพนั้น ๆ บังเกิดในตระกูลพราหมณ์มหาศาล ในนครหังสวดี ก่อนหน้า
พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่าปทุมุตตระเสด็จอุบัติขึ้น แล้วถึงความเป็นผู้รู้
เดียงสาขึ้นโดยลำดับ ในกาลต่อมา เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าปทุมุตตระเสด็จ
อุบัติขึ้นแล้ว ทรงแสดงธรรมแก่เหล่าสัตว์ผู้ควรแก่การตรัสรู จึงไปยัง
พระวิหารพร้อมกับมหาชน โดยนัยดังกล่าวแล้วในหนหลัง นั่งอยู่ท้าย
บริษัทแล้วฟังธรรมอยู่ เห็นพระศาสดาทรงตั้งภิกษุรูปหนึ่งไว้ในตำแหน่ง
เลิศแห่งภิกษุทั้งหลายผู้เป็นธรรมกถึก จึงคิดว่า แม้เราก็ควรเป็นผู้เห็น
ปานนี้ในอนาคต. ในเวลาจบเทศนา เมื่อบริษัทลุกขึ้นแล้ว จึงเข้าไป