มหาโมคคัลลานเถราปทานที่ 4 (2)ว่าด้วยบุพจริยาของพระมหาโมคคัลลานะ[4] พระผู้มีพระภาคเจ้าพระนานว่าอโนมทัสสี ผู้ประเสริฐสุด ในโลก เป็นนระผู้องอาจ อันหมู่เทพแวดล้อมประทับอยู่ ณ ประเทศหิมวันต์. เวลานั้น เราเป็นนาคราชมีนามว่า วรุณ แปลงรูปอันน่า ใคร่ได้ต่าง ๆ อาศัยอยู่ในทะเลใหญ่. เราละหมู่นาคซึ่งเป็นบริวารทั้งสิ้น มาตั้งวงดนตรี ในกาล นั้น หมู่นางนาคแวดล้อมพระสัมพุทธเจ้าประโคมดนตรีอยู่. เมื่อดนตรีของมนุษย์และนาคประโคมอยู่ ดนตรีของ เทวดาก็ประโคมอยู่ ฝ่ายพระพุทธเจ้าได้ทรงสดับเสียงดนตรี ของทั้งสองฝ่ายทรงตื่นบรรทม. เรานิมนต์พระสัมพุทธเจ้า ให้เสด็จเข้าไปยังภพของเรา เราปูลาดอาสนะแล้วกราบทูลเวลาเสวยพระกระยาหาร. พระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้นายกของโลก อันพระขีณาสพ หนึ่งพันแวดล้อม ทรงยังทิศทุกทิศให้สว่างไสว เสด็จมายัง ภพของเรา. เวลานั้น เราอังคาสพระมหาวีรเจ้าผู้ประเสริฐกว่าเทวดา เป็นนระผู้องอาจผู้เสด็จเข้ามา พร้อมกับภิกษุสงฆ์ ให้อิ่มหนำ ด้วยข้าวและน้ำ. พระมหาวีรเจ้าผู้เป็นสยัมภูอัครบุคคล ทรงอนุโมทนาแล้ว |