ปกิณณกนิบาตชาดก

1. สาลิเกทารชาดก

ว่าด้วยนกแขกเต้าเลี้ยงพ่อแม่

[1872] ข้าแต่ท่านโกสิยะ นาข้าวสาลีบริบูรณ์
ดี แต่นกแขกเต้าทั้งหลายพากันมากินเสีย ข้าพเจ้า
ขอคืนนานั้นให้แก่ท่าน เพราะข้าพเจ้าไม่อาจจะห้าม
นกแขกเต้าเหล่านั้นได้ ก็ในนกแขกเต้าเหล่านั้น มีนก
แขกเต้าตัวหนึ่งงามกว่าทุก ๆ ตัว กินข้าวสาลีตามต้อง
การแล้วยังคาบเอาไปด้วยจะงอยปากอีก.
[1873] เจ้าจงดักบ่วงพอที่จะให้นกนั้นติดได้
แล้วจงจับนกนั้นทั้งยังเป็นมาให้เราเถิด.
[1874] ฝูงนกเหล่านั้นกินและดื่มแล้ว ย่อมพา
กันบินไป เราตัวเดียวติดบ่วง เราทำบาปอะไรไว้.
[1875] ดูก่อนนกแขกเต้า ท้องของเจ้าเห็นจะ
ใหญ่กว่าท้องของนกเหล่าอื่นเป็นแน่ เจ้ากินข้าวสาลี
ตามต้องการแล้ว ยังคาบเอาไปด้วยจะงอยปากอีก
ดูก่อนนกแขกเต้า เจ้าจะบรรจุฉาง ในป่าไม้งิ้วนั้นให้
เต็มหรือ หรือว่าเจ้ากับเรามีเวรกันมา สหายเอ๋ย เรา
ถามเจ้าแล้ว ขอเจ้าจงบอกแก่เราเถิด เจ้าฝังข้าวสาลี
ไว้ที่ไหน.