3. จตุโปสถิกชาดกว่าด้วยสมณะ[1342] ผู้ใดไม่ทำความโกรธในบุคคลผู้ควรโกรธ ผู้นั้นเป็นสัตบุรุษ ย่อมไม่โกรธในกาลไหน ๆ บุคคลนั้นแม้จะโกรธ ก็ไม่ทำความโกรธให้ ปรากฏ นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวบุคคลนั้นแล ว่าเป็นสมณะในโลก. [1343] นรชนใดมีท้องพร่อง ย่อมทนความหิว ได้ นรชนนั้นเป็นผู้ฝึกตนแล้ว มีตบะ มีข้าว และน้ำพอประมาณ ย่อมไม่บาปเพราะเหตุแห่ง อาหาร นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวนรชนนั้นแล ว่าเป็นสมณะในโลก. [1344 ] บุคคลละการเล่นและความยินดีทั้งปวง ได้เด็ดขาด ไม่กล่าวคำเหลาะแหละนิดหน่อย ในโลก เว้นจากการแต่งเนื้อแต่งตัว และเว้น จากเมถุนธรรม นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าว บุคคลนั่นแล ว่าเป็นสมณะในโลก. |