6. ปทุกสลมาณวชาดกว่าด้วยภัยที่เกิดแต่ที่พึ่งอาศัย[1255] แม่น้ำคงคาพัดเอามาณพชื่อปาฏลี ผู้คง แก่เรียน มีถ้อยคำไพเราะให้ลอยไป พี่จ๋าผู้ถูก น้ำพัดไป ขอความเจริญจงมีแก่พี่ ขอพี่จงให้ เพลงขับบทน้อย ๆ แก่ฉันสักบทหนึ่งเถิด. [1256] ชนทั้งหลายย่อมรดผู้ที่ได้รับความทุกข์ ด้วยน้ำใด ชนทั้งหลายย่อมรดผู้ที่เร่าร้อนด้วย น้ำใด เราจักตายในท่ามกลางน้ำนั้น ภัยเกิด แต่ที่พึ่งอาศัยแล้ว. [1257] พืชทั้งหลายงอกงามขึ้นได้บนแผ่นดิน ใด สัตว์ทั้งหลายดำรงอยู่ได้บนแผ่นดินใด แผ่นดินนั้นก็พังทับศีรษะของเราแตก ภัยเกิด ขึ้นแต่ที่พึ่งอาศัยแล้ว. [1258] ชนทั้งหลายหุงอาหารด้วยไฟใด บรรเทา ความหนาวด้วยไฟใด ไฟนั้นก็มาไหม้ตัวเรา ภัยเกิดขึ้นแก่ที่พึ่งอาศัยแล้ว. |