2. โกสัมพิยชาดกว่าด้วยอยู่คนเดียวดีกว่าร่วมกับคนพาล[1216] คนพาลมีเรื่องอื้ออึงเหมือนกันหมด แต่ สักคนหนึ่งก็ไม่รู้สึกคนว่าเป็นคนพาล เมื่อ สงฆ์แตกกันก็ไม่รู้เหตุอื่นโดยยิ่งว่า สงฆ์แตก กันเพราะเรา. [1217] เพราะเป็นคนมีสติหลงลืม แต่ยังพูดว่า ตนเป็นบัณฑิตมีวาจาเป็นอารมณ์ช่างพูด ย่อม ปรารถนาจะให้เสียงออกจากปากอยู่เพียงใด ก็ พูดไปเพียงนั้น เขาถูกการทะเลาะนำไปแล้ว ยังไม่รู้ว่าการทะเลาะนั้นเป็นโทษ. [1218] ก็ชนเหล่าใดเข้าไปผูกความโกรธนั้นไว้ ว่า คนโน้นได้ด่าเรา คนโน้นได้ตีเรา คนโน้น ได้ชนะเรา คนโน้นได้ลักของของเรา เวรของ ชนเหล่านั้น ย่อมไม่ระงับได้. [1219] ส่วนชนเหล่าใดไม่เข้าไปผูกความโกรธ นั้นไว้ว่า คนโน้นได้ด่าเรา คนโน้นได้ตีเรา |