5. อาสังกชาดกว่าด้วยเรื่องความหวัง[855] เถาวัลย์ชื่ออาสาวดี เกิดในส่วนจิตรลดา- วัน พันปีมันจึงจะออกผล ๆ หนึ่ง. [856] เมื่อมีผลระยะไกลถึงเพียงนั้น ทวยเทพ ก็ยังพากันไปเยือนมันอยู่บ่อย ๆ ข้าแต่พระราชา ขอพระองค์จงทรงจำนงหวังไว้เถิด เพราะว่า ความหวังที่มีผลเป็นเหตุให้เกิดความสุข. [857] ปักษีนั้นหวังอยู่นั่นเอง นกนั้นหวังอยู่ นั่นเอง ความหวังของมันมีอยู่ไกลถึงเพียงนั้น ก็ยังสำเร็จได้ ข้าแต่พระราชา ขอพระองค์จง ทรงจำนงหวังไว้ เพราะว่าความหวังที่มีผล เป็นเหตุให้เกิดความสุข. [858] เธอให้ฉันเอิบอิ่มด้วยวาจา แต่หาให้ เอิบอิ่มด้วยสิ่งที่ควรทำไม่ เหมือนดอกหงอน ไก่มีสีสวย แต่ไม่มีกลิ่น. [859] ผู้ใดไม่ให้ปันไม่เสียสละโภคะ พูดแต่ อรรถกาอาสังกชาดกที่ 5 พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน ทรงปรารภ |