5. โสมทัตตชาดกว่าด้วยความเศร้าโศกถึงผู้เป็นที่รัก[1072] โสมทัตตมาตังคะ ซึ่งในวันก่อนมาต้อน รับเราไกลถึงป่าเป็นเวลานาน เราไม่เห็น ไปที่ ไหนเสียแล้ว. [1073] นี้เองคือช้างโสมทัตตเชือกนั้น นอนตาย แล้ว มันนอนตายอยู่เหนือพื้นดิน เหมือน ยอดเถาย่านทราย ที่ถูกเด็ดทิ้งแล้ว. โสมทัตต กุญชรได้ตายไปแล้วหนอ. [1074] เมื่อท่านเป็นอนาคาริก หลุดพ้นไปแล้ว การที่ท่านโศกเศร้าถึงสัตว์ที่ตายไปแล้ว ไม่ เป็นการดีสำหรับท่านผู้เป็นสมณะ. [1075] ข้าแต่ท้าวสักกะ ความรักใคร่ย่อมเกิด ขึ้นแก่ดวงใจของมนุษย์หรือมฤค เพราะการ อยู่ด้วยกันโดยแท้ อาตมภาพจึงไม่อาจไม่ เศร้าโศกถึงสัตว์ที่เป็นที่รักได้. |