4. ทัฬหธัมมชาดกว่าด้วยความกตัญญู[1065] ก็ฉันเมื่อนำพาราชกิจของพระเจ้าทัฬห- ธรรม ได้คาดลูกศรไว้ที่หน้าอก มีปกติประ พฤติความกล้าหาญในการรบ ก็ไม่ยังพระองค์ ให้โปรดปรานได้. [1066] พระราชาไม่ทรงทราบความเพียรของลูก ผู้ชายของฉันและการสื่อสาร ที่ฉันทำได้อย่างดี ในสงคราม เป็นแน่. [1067] ฉันนั้นไม่มีพวกพ้อง ไม่มีที่พึ่ง จักตาย แน่ ๆ มีหนำซ้ำพระราชายังได้พระราชทานฉัน แก่ช่างหม้อ ให้เป็นผู้ขนมูลสัตว์โคมัย. [1068] คนยังมีหวังอยู่ตราบใด ตราบนั้นก็ยัง คบหากันอยู่ เมื่อเขาเสื่อมจากประโยชน์ คน โง่ทั้งหลาย ก็จะทอดทิ้งเขา เหมือนขัตติยราช ทรงทอดทิ้งช้างพังต้นฉะนั้น. |