8. อัฏฐิเสนชาดกว่าด้วยการขอ[1021] ข้าแต่ท่านอัฏฐิเสนะ พวกวณิพกทั้งหลาย ที่โยมไม่รู้จัก พากันมาหาโยมแล้ว ขอสิ่งที่ ต้องการกัน แต่เหตุไฉน พระคุณเจ้าจึงไม่ ขออะไรกะโยม. [1022] เพราะผู้ขอ ย่อมไม่เป็นที่รักของผู้ให้ ส่วนผู้ให้ เมื่อไม่ให้สิ่งที่เขาขอ ก็ไม่เป็นที่รัก ของผู้ขอ เพราะฉะนั้นอาตมภาพ จึงไม่ขอ อะไรกะมหาบพิตร. [1023] ก็ผู้ใดเลี้ยงชีพด้วยการขอ แต่ไม่ขอสิ่ง ที่ควรขอในเวลาที่ควรขอ ผู้นั้นย่อมขจัดผู้อื่น จากบุญด้วย ทั้งตนเองก็เลี้ยงชีพอยู่ไม่ได้ด้วย. [1024] ส่วนผู้ใด เลี้ยงชีพด้วยการขอ ขอสิ่งที่ ควรขอ ทั้งขอในเวลาที่ควรขอ ผู้นั้นย่อมให้ผู้ อื่นได้บุญด้วย ทั้งตนเองก็เลี้ยงชีพอยู่ได้ด้วย. |