เมนู

2. มโนชชาดก



ว่าด้วยคบคนชั่วไม่ได้ความสุขยั่งยืน



[976] เพราะเหตุที่ธนูโก่ง และสายธนูสะบัด
ฉะนั้น มโนชะมฤคราชสหายของเรา ถูกฆ่า
แน่นอน.
[977] ช่างเถอะ เราจะหลีกเข้าป่าที่เร้นลับไป
ตามสบาย เพื่อนเช่นนี้จะไม่มี เรายังมีชีวิต
อยู่คงได้เพื่อนอีก.
[978] ผู้คบหาคนเลวตามปกติ จะไม่ประสบ
ความสุขโดยส่วนเดียว จงดูมโนชะผู้นอนอยู่
เถิด ผู้เชื่อฟังอนุสาสนีของสุนัขจิ้งจอกชื่อ
คิริยะ.
[979] แม่จะไม่บันเทิงใจ เพราะลูกมีเพื่อนที่
เลวทราม จงดูมโนชะผู้นอนจมกองเลือดของ
ตนอยู่เถิด.
[980] คนผู้ที่ไม่ทำตามถ้อยคำของผู้เกื้อกูล ผู้ชี้
ประโยชน์ให้ จะประสบอย่างนี้ และจะพบ

เพื่อนที่เลวทรามกว่า.
[981] เมื่อเป็นเช่นนั้น คนผู้ที่สูงส่ง แต่คบหา
คนที่ต่ำทราม จะเป็นคนเลว ว่าคนนั้นที่เดียว
จงดูพระยาเนื้อ คือมโนชะผู้สูงส่ง แต่คบหา
สัตว์ต่ำช้า คือสุนัขจิ้งจอก ถูกกำจัดด้วยกำลัง
ลูกศร.
[982] คนผู้คบหาคนเลวทรามเป็นปกติ จะ
เสื่อมเสีย แค่ผู้คบหาคนเสมอกันเป็นปกติ
จะไม่เสื่อมเสียในกาลไหน ๆ ส่วนผู้คบหาคน
ที่ประเสริฐที่สุดอยู่ จะเข้าถึงเขาโดยเร็ว ด้วย
คุณความดี เพราะฉะนั้น คนควรคบแต่คนที่
สูงกว่าตน.

จบ มโนชชาดกที่ 2

อรรถกถามโนชชาดกที่ 2


พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวัน ทรงปรารภภิกษุ
ผู้คนหาสมาคมฝ่ายที่ผิดแล้ว จึงตรัสเรื่องนี้ มีคำเริ่มต้นว่า ยถา จาโป
นินฺนมติ
ดังนี้.