เมนู

8. วิฆาสาทชาดก



ว่าด้วยการกินของที่เป็นเดน



[951] เหล่าชนผู้กินเดนทั้งหลาย พากันอยู่อย่าง
สบายดีจริงหนอ ในปัจจุบันก็น่าสรรเสริญ
และในสัมปรายภพ ก็จะมีสุคติ.
[952] ดูก่อนท่านบัณฑิตทั้งหลาย เมื่อนกแก้ว
พูดอยู่ ท่านทั้งหลายก็ไม่สงบใจฟัง. ดูก่อน
ท่านพี่น้องร่วมท้องทั้งหลาย ขอท่านทั้งหลาย
จงฟังคำนี้ นกแก้วนี้กำลังสรรเสริญเราทีเดียว
[953] ดูก่อนท่านผู้กินซากศพทั้งหลาย ข้าพ-
เจ้าไม่สรรเสริญท่านทั้งหลาย ขอท่านทั้งหลาย
จงฟังข้าพเจ้า ท่านทั้งหลายเป็นผู้กินของเหลือ
เป็นปกติ แต่ท่านทั้งหลายไม่เป็นผู้กินเดน
เป็นปกติ.
[954] พวกเราบวชได้ 7 พรรษาแล้ว เป็น
เหมือนนกยูงอยู่กลางป่า เลี้ยงชีพด้วยอาหาร
ที่เป็นเดนเท่านั้น ถ้าหากจะเป็นผู้ที่ท่านผู้เจริญ

ควรตำหนิไซร้ ใครหนอจะเป็นผู้ที่ท่านผู้เจริญ
ควรสรรเสริญ ?
[955] ของที่เหลือของราชสีห์ เสือโคร่งและ
สัตว์ร้ายทั้งหลายมีอยู่ ท่านทั้งหลายเลี้ยงชีพ
ด้วยอาหารที่เหลือนั้นนั่นเอง พวกเราสำคัญว่า
ท่านทั้งหลายเป็นผู้กินเดนเป็นปกติ.
[956] ชนเหล่าใดให้ทานแก่สมณะพราหมณ์
และวณิพกอื่นแล้ว จึงบริโภคส่วนที่เหลือ
ชนเหล่านั้นชื่อว่าเป็นผู้กินเดน.

จบ วิฆาสาทชาดกที่ 8

อรรถกถาวิฆาสาทชาดกที่ 8



พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ บุปผาราม ทรงปรารภภิกษุผู้มี
ศีลน่าเยาะเย้ย แล้วตรัสเรื่องนี้มีคำเริ่มต้นว่า สุสุขํ วต ชีวนฺติ
ดังนี้.
ความย่อว่า เมื่อภิกษุเหล่านั้นให้พระมหาโมคคัลลานเถระ
ยังปราสาทให้สั่นสะเทือนแล้วพากันสังเวชใจอยู่ ภิกษุทั้งหลายพากันนั่ง
กล่าวโทษที่ไม่ใช่คุณของภิกษุเหล่านั้น ในโรงธรรมสภา. พระศาสดา