5. มัยหกสกุณชาดกว่าด้วยการใช้ทรัพย์ให้เป็นประโยชน์[931] นกชื่อมัยหกะ นกเขา บินไปที่ไหล่เขา และซอกเขา เกาะต้นเลียบที่มีผลสุก ร้องว่า ของกู ๆ. [932] เมื่อมันร้องอยู่อย่างนี้ ฝูงนกที่นั้นมารวม กัน พากันกินผลเลียบแล้วบินหนี มันก็ยังร้อง อยู่นั่นเอง ฉันใด. [933] บุคคลบางคนในโลกนี้ ก็ฉันนั้นเหมือน กัน รวบรวมทรัพย์ไว้มากมาย ตนเองก็ไม่ได้ ใช้สอยเลย ไม่มอบส่วนแบ่งแก่ญาติทั้งหลาย ด้วย. [934] เขาไม่ได้ใช้สอยผ้านุ่ง ผ้าห่ม ไม่รับ- ประทานภัตตาหาร ไม่ทัดทรงดอกไม้ ไม่ลูบไล้ เครื่องลูบไล้ ไม่ใช้อะไรสักครั้งเดียว และ ไม่สงเคราะห์ญาติทั้งหลาย. |