2. ขุรปุตตวรรค1. ขุรปุตตชาดกว่าด้วยทำตนให้ไร้ประโยชน์[905] ได้ทราบว่าเป็นความจริง ที่บัณฑิต ทั้งหลายพูดถึงแพะว่า โง่อย่างนี้ ดูเถิดสัตว์ ที่โง่ไม่รู้จักกรรมที่ควรทำในที่ลับและกรรม ที่ควรทำในที่แจ้ง. [906] สหายเอ๋ย แกนั่นแหละโง่ ดูก่อนเจ้าลูก ลา แกจงรู้ตัวเถิด แกถูกเชือกรัดคอไว้ มี ริมฝีปากเบี้ยว มีเชือกมัดปากไว้. [907 ] สหายเอ๋ย ความโง่แม้อย่างอื่นของแก คือ ที่แกถูกปลดจากแอกแล้ว แต่ไม่หนี สหายเอ๋ย พระเจ้าเสนกะแกลากไปนั่น แหละโง่กว่าแก. [908 ] สหายอชราชเอ๋ย ข้าโง่เพราะเหตุใดหนอ เหตุนั้นแกก็รู้ แต่พระเจ้าเสนกะโง่เพราะเหตุ ใด เจ้าถูกข้าถามแล้ว จงบอกเหตุนั้นแก่ข้า. |