เมนู

2. มิคโปตกชาดก


คำพูดที่ทำให้หายเศร้าโศก


[808] การที่ท่านเศร้าโศกถึงลูกเนื้อผู้ละไปแล้ว
เป็นการไม่สมควรแก่ท่านผู้หลีกออกจาก
เรือนบวชเป็นบรรพชิต สงบระงับ.
[809] ดูก่อนท้าวสักกะ ความรักของมนุษย์
หรือเนื้อย่อมเกิดขึ้นในใจ เพราะอยู่ร่วมกัน
มา มนุษย์หรือเนื้อนั้น อาตมภาพไม่สามารถ
ที่จะไม้เศร้าโศกถึงได้.
[810] ชนเหล่าใดมาร้องไห้รำพัน บ่นเพ้อถึง
ผู้ตายไปแล้ และผู้จะตายอยู่ ณ บัดนี้ การ
ร้องไห้ของชนเหล่านั้น สัตบุรุษทั้งหลาย
กล่าวว่า เปล่าจากประโยชน์ ดูก่อนฤๅษี
เพราะฉะนั้น ท่านอย่าร้องไห้เลย.
[811] ดูก่อนพราหมณ์ ผู้ที่ตายไปแล้ว ละไป
แล้ว หากจะพึงกลับเป็นขึ้นได้เพราะการ
ร้องไห้ เราก็จะประชุมกันทั้งหมดร้องไห้ถึง
พวกญาติของกันและกัน.

[812] มหาบพิตรมารดาอาตมภาพผู้เดือดร้อน
ยิ่งนักให้หายร้อน ดับความกระวนกระวาย
ได้ทั้งสิ้น เหมือนบุคคลเอาน้ำรดไฟติดที่
เปรียงให้ดับไปฉะนั้น มหาบพิตรมาถอนลูก
ศรคือความโศกที่เสียบแน่นอยู่ในหทัยของ
อาตมภาพออกได้แล้วหนอ เมื่ออาตมภาพถูก
ความโศกครอบงำมหาบพิตรก็ได้บรรเทาความ
โศกถึงบุตรเสียได้ ดูก่อนท้าววาสวะ อาตม-
ภาพเป็นผู้ถอนลูกศรออกได้แล้ว ปราศจาก
ความเศร้าโศก ไม่มีความมัวหมอง อาตมภาพ
จะไม่เศร้าโศกร้องไห้ เพราะได้ฟังถ้อยคำ
ของมหาบพิตร.

จบ มิคโปตกชาดกที่ 2

อรรถกถามิคโปตกชาดกที่ 2


พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน ทรงปรารภ
ภิกษุแก่รูปหนึ่ง จึงตรัสพระธรรมเทศนานี้ มีคำเริ่มต้นว่า อคารา
ปจจุเปตสฺส
ดังนี้.
ได้ยินว่า ภิกษุแก่นั้นให้เด็กคนหนึ่งบวช. สามเณรบำรุงภิกษุ
แก่นั้นโดยเคารพ ครั้นกาลต่อมา ได้กระทำกาละโดยความไม่ผาสุก.