10. ปลาสชาดกว่าด้วยเหตุที่จะต้องหนีจากไป[798] พระยาหงส์ได้กล่าวกะปลาสเทวดาว่า ดูก่อนสหาย ต้นไทรเกิดติดอยู่ที่ค่าคบของ ท่านแล้ว มันเจริญขึ้นแล้ว จะตัดสิ่งอัน เป็นที่รักของท่านเสีย. [799] ข้าพเจ้าจะเป็นที่พึ่งทำต้นไทรให้เจริญ ขึ้น ต้นไทรนี้จักเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า เหมือนมารดาบิดาเป็นที่พึ่งของบุตรแล้ว บุตรกลับเป็นที่พึ่งของมารดาบิดาฉะนั้น. [800] มหาใดท่านจึงให้ต้นไม้ที่น่าหวาดเสีย ดุจข้าศึก เจริญขั้นอยู่ที่ด่าคบ เหตุนั้น ข้าพเจ้าบอกท่านแล้วจะไป ความเจริญแห่ง ต้นไทรนั้นข้าพเจ้าไม่ชอบใจเลย. [801] บัดนี้ ต้นไทรนี้ทำให้เราหวาดเสียว ภัย อันใหญ่หลวงได้มาถึงเรา เพราะไม่รู้สึกถึง คำของพระยาหงส์อันใหญ่หลวง ซึ่งควร เปรียบด้วยขุนเขาสิเนรุราช. |