2. สุชาตชาดกว่าด้วยคำคมของคนฉลาด[707] เหตุไรหนอ เจ้าจึงเป็นเหมือนรีบด่วน เกี่ยวเอาหญ้าอันเขียวสดมาแล้ว บ่นเพ้อถึง วัวแก่ผู้ปราศจากชีวิตแล้วว่า จงเคี้ยวกินเสีย วัวที่ตายแล้วจะพึงลุกขึ้นได้เพราะหญ้าและ น้ำเป็นไม่มีแน่ เจ้าบ่นเพ้อไปเปล่า ๆ เหมือน คนผู้ไร้ความคิด ฉะนั้น. [708] ศีรษะ เท้าหน้า เท้าหลัง หางและหู ของวัว ก็ตั้งอยู่ตามที่อย่างนั้น ผมเข้าใจว่า วัวตัวนี้จะพึงลุกขึ้นได้ ศีรษะหรือมือเท้าของ คุณปู่มิได้ปรากฏเลย คุณพ่อนั่นเองมาร้อง- ไห้อยู่ที่สถูปดิน เป็นคนไร้ความคิดมิใช่หรือ. [709] เจ้ารดพ่อผู้เดือดร้อนยิ่งนักให้หายร้อน ยังความกระวนกระวายของพ่อให้ดับได้สิ้น เหมือนบุคคลเอาน้ำรดไฟติดเปรียงให้ดับไป ฉะนั้น เจ้ามาถอนลูกศรคือความโศกที่เสียบ แน่นอยู่ในหทัยของพ่อออกได้แล้วหนอ เมื่อ พ่อถูกความโศกครอบงำ เจ้าได้บรรเทาความ อรรถกถาสุชาตชาดกที่ 2 พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน ทรงปรารภ |