เมนู

3. กุนตินีชาดก


ว่าด้วยการเชื่อมิตรภาพ


[670] หม่อมฉันได้อาศัย อยู่ในพระราชนิเวศน์
ของพระองค์ พระองค์ทรงอุปถัมภ์บำรุงมา
เป็นอย่างดีมิได้ขาด มีบัดนี้ พระองค์ทีเดียว
ได้ก่อเหตุขึ้น ข้าแต่พระราชา ผิฉะนั้น
หม่อมฉันจะขอทูลลาไปป่าหิมพานต์.
[671] ผู้ใดแล เมื่อคนอื่นทำธรรนอันชั่วร้าย
ให้แก่ตนแล้ว และตนก็ได้ทำตอบแทนแล้ว
ย่อมรู้สึกได้ว่า เราได้ทำตอบแก่เขาแล้ว
เวรของผู้นั้นย่อมสงบไปด้วยอาการเพียงเท่านี้
ดูก่อนนางนกกะเรียน ท่านจงอยู่เถิด อย่า
เพิ่งไปเลย.
[672] มิตรภาพของผู้ที่ถูกทำร้ายกับผู้ที่ทำร้าย
ย่อมเชื่อมกันไม่ติดอีก ใจของหม่อมฉันไม่
อนุญาตให้อยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้ประเสริฐ
เพราะเหตุนั้น หม่อมฉันขอทูลลาไป.