9. ติตติรชาดกว่าด้วยบาปที่เกิดจากความจงใจ[570] ข้าพเจ้าเป็นอยู่สบายดีหนอ และได้ บริโภคอาหารตามชอบใจ แต่ว่าข้าพเจ้าตั้ง อยู่ในระหว่างอันตรายแท้ ข้าแต่พระคุณเจ้า ผู้เจริญ คติของข้าพเจ้าเป็นอย่างไรหนอ. [575] ดูก่อนปักษี ถ้าใจของท่านไม่น้อมไป เพื่อกรรมอันเป็นบาป บาปย่อมไม่แปด เปื้อนท่านผู้บริสุทธิ์ ไม่ขวนขวายกระทำ บาปกรรม. [576] นกกระทาเป็นอันมากพากันมาด้วยคิด ว่า ญาติของเราจับอยู่ นายพรานนกย่อมได้ รับกรรม เพราะอาศัยข้าพเจ้า ใจของข้าพเจ้า รังเกียจอยู่ในเรื่องนั้น. [577] ถ้าใจของท่านไม่คิดประทุษร้าย กรรม ที่นายพรานอาศัยท่านกระทำแล้วก็ไม่ติดท่าน บาปย่อมไม่แปดเปื้อนท่านผู้บริสุทธิ์ มีความ ขวนขวายน้อย. จบ ติตฺติรชาดกที่ 9 |