เมนู

7. มตโรทนชาดก


ว่าด้วยร้องไห้ถึงคนตาย


[566] ท่านทั้งหลายย่อมร้องไห้ถึงแต่คนที่
ตายแล้ว ๆ ทำไมจึงไม่ร้องไห้ถึงคนที่จักตาย
บ้างเล่า สัตว์ทุกจำพวกผู้ดำรงสรีระไว้ ย่อม
ละทิ้งชีวิตไปโดยลำดับ.
[567] เทวดา มนุษย์ สัตว์จตุบาท หมู่ปักษี
ชาติ และพวกงู ไม่มีอิสระในสรีระร่างกายนี้
ถึงจะอภิรมย์อยู่ในร่างกาย นั้นก็ต้อง
ละทิ้งชีวิตไปทั้งนั้น
[568] สุขและทุกข์ที่เพ่งเล็งกันอยู่ในหมู่มนุษย์
เป็นของแปรผัน ไม่มั่นคงอยู่อย่างนี้ ความ
คร่ำครวญ ความร่ำไห้ ไม่เป็นประโยชน์เลย
เพราะเหตุไร กองโศกจึงท่วมทับท่านได้.
[569] พวกนักเลงและพวกคอเหล้า ผู้ไม่ทำ
ความเจริญ เป็นพาลห้าวหาญ ไม่มีความขยัน
หมั่นเพียร ไม่ฉลาดในธรรม ย่อมสำคัญ
บัณฑิตว่าเป็นพาลไป.

จบ มตโรทนชาดกที่ 7