4. ชัมพูขาทกชาดกว่าด้วยการสรรเสริญกันและกัน[481] ใครนี่มีเสียงอันไพเราะเพราะพริ้ง อุดม กว่าสัตว์ผู้มีเสียงเพราะทั้งหลาย จับอยู่ที่กิ่ง ชมพู่ ส่งเสียงร้องไพเราะดุจลูกนกยูงฉะนั้น. [482] กุลบุตรย่อมรู้จักสรรเสริญกุลบุตร ดู ก่อนสหายผู้มีผิวพรรณคล้ายกับลูกเสือโคร่ง เชิญท่านบริโภคเถิด เรายอมให้แก่ท่าน. [483] ดูก่อนบุคคลผู้สรรเสริญกันและกัน เราได้เห็นคนพูดมุสา คือ กาผู้เคี้ยวกินของ ที่คนอื่นตายแล้ว และสุนัขจิ้งจอกผู้กิน ซากศพ มาประชุมกันนานมาแล้ว. จบ ชัมพูขาทกชาดกที่ 4 อรรถกถาชัมพูขาทกชาดกที่ 4 พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน ทรงปรารภ |