7. ภัททิยกาลิโคธาปุตตเถรคาถา

ว่าด้วยความสุขอื่นจากความสุขในวิเวกไม่มี

[391] ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อก่อนข้าพระองค์จะไปไหน
ก็ขึ้นคอช้างไป แม้จะนุ่งห่มผ้า ก็นุ่งห่มแต่ผ้าที่ส่งมาจาก
แคว้นกาสีมีเนื้ออันละเอียด แม้จะบริโภค ก็บริโภคแต่
อาหารล้วนเป็นข้าวสาลี พร้อมด้วยเนื้ออันสะอาดมีโอชา-
รส ถึงกระนั้น ความสุขนั้นก็หาได้ทำจิตของข้าพระองค์
ยินดีเหมือนความสุขในวิเวกในบัดนี้ไม่ แต่เดี๋ยวนี้
ข้าพระองค์ผู้มีนามว่าภัททิยะ เป็นโอรสของพระนางกาลิ-
โคธา เป็นผู้เจริญประกอบด้วยความเพียร ยินดีแต่อาหาร
ที่ได้มาด้วยการเที่ยวบิณฑบาต ไม่ถือมั่นในสิ่งใด ๆ เพ่ง
ฌานอยู่ บัดนี้ข้าพระองค์ผู้ชื่อว่าภัททิยะ เป็นโอรสของ
พระนางกาลิโคธา ถือการนุ่งห่มผ้าบังสุกุลเป็นวัตร ประ-
กอบด้วยความเพียร ยินดีแต่อาหารที่ได้มาด้วยการ
บิณฑบาต ไม่ถือมั่นในสิ่งใด ๆ เพ่งฌานอยู่ บัดนี้
ข้าพระองค์ถือการเที่ยวบิณฑบาตเป็นวัตร ประกอบด้วย
ความเพียร... บัดนี้ ข้าพระองค์ใช้แต่ผ้าไตรจีวรเป็นวัตร
ประกอบด้วยความเพียร... บัดนี้ ข้าพระองค์ถือการเที่ยว
บิณฑบาตไปตามลำดับตรอกเป็นวัตร ประกอบด้วยความ
เพียร... บัดนี้ ข้าพระองค์ถือการนั่งฉันบนอาสนะแห่ง-
เดียวเป็นวัตร ประกอบด้วยความเพียร... บัดนี้ ข้าพระ-